چکیده
رابط های مغز و کامپیوتر (BCI) در توان‌بخشی بیماران مبتلا به سکتۀ مغزی برای تبدیل سیگنال های مغز به حرکات مورد نظر اندام فلج به کار برده می شوند. با این حال، اثربخشی و مکانیزم درمان های مبتنی بر BCI همچنان نامعلوم هستند. در اینجا نشان می دهیم که BCI همراه با تحریک الکتریکی کارکردی باعث بهبود حرکتی معنادار، ماندگار و مناسبی به لحاظ بالینی در بازماندگان سکتۀ مغزی مزمن می شود که موثرتر از FES بدل عمل می کند. این بهبود مرتبط با علائم کمّی انعطاف پذیری عصبی کارکردی است. بیماران BCI بهبود کارکردی معناداری پس از این مداخله از خود نشان می دهند که 6 تا 12 ماه پس از پایان درمان ادامه می یابد. تحلیل الکتروانسفالوگرافی به تفاوت های معناداری به نفع گروه BCI اشاره می کند که عمدتا شامل افزایش ارتباط کارکردی بین ناحیه های حرکتی در نیمکرۀ آسیب دیده هستند. این افزایش بستگی زیادی به بهبود کارکردی دارد. نتایج حاصل نشان می دهند که چگونه درمان BCI-FES می تواند موجب بهبود کارکردی معنادار و انعطاف پذیری هدفمندی به خاطر فعال سازی مشروط مسیرهای وابران و آوران طبیعی بدن شود.
1-مقدمه
با وجود تلاش های قابل توجهی که در دهه های گذشته صورت گرفته است، اما جستجو برای درمان های جدید به منظور بهبود کارکردی بازو پس از سکتۀ مغزی همچنان ارجحیت دارد [1]. همکاری های مهندسی عصبی و پزشکیِ ترمیم نشان می دهند که چگونه روش های اندام مصنوعی عصبی می توانند دستگاه ها را کنترل کرده و در نهایت کارکرد بدن را ترمیم کنند....