چکیده
دیدگاهی که نسبت به شهرهای هوشمند و اینترنت اشیاء وجود دارد، محیطی است که با دستگاه های به هم پیوسته و نرم افزارهای فعال، پوشیده شده است. این محیط، برخلاف نرم افزارهای نصب شده بر روی دستگاه های شخصی میباشد، یعنی افراد ممکن است در مورد خدمات ارائه شده در محیط اطراف اطلاعاتی نداشته باشند، یا حتی ممکن است ندانند که چه کاربرانی میتوانند از این محیط استفاده نمایند. افراد برای کشف سرویس های نرم افزاری ارائه شده در زیرساخت یک شهر هوشمند، به روش واحدی دسترسی ندارند و رویکرد دستگاه محورِ اینترنت اشیاء متناقض با شبکه های در حال رشد و خدمات نرم افزاری مرتبط با این دستگاه ها میباشد. در این مقاله، ما تغییراتی را در چارچوب فعلیِ اینترنت اشیاء اعمال میکنیم، تغییراتی که برای تبدیل این چارچوب به یک مدل سرویسِ اینترنت اشیاء ضروری میباشند. ما در این مقاله شرح میدهیم که کاربران یک دستگاه رایانه شخصی، چگونه میتوانند تنظیمات موردنظر خود و سرویس های نصب شده را تعریف نمایند و داده های تولید شده و همچنین مصرف این داده ها توسط سرویس ها را مدیریت نمایند. این چارچوب، تنظیمات پایه ایِ سرویس برای کشف خدمات مناسب را فراهم می کند. به عنوان یک توصیف از مدل پیشنهادی، ما اصلاحاتی را در سرویسِ "شناسه ی خودکارِ نام شیء" انجام میدهیم و به منظور اینکه نشان دهیم که یک سیستم در عمل چگونه میتواند از مفاهیم سرویس های اینترنت اشیاء پشتیبانی نماید، معماریِ زبان نشانه گذاری فیزیکی را ارائه میدهیم.
1-مقدمه
دیدگاهی که نسبت به شهرهای هوشمند و اینترنت اشیاء وجود دارد این است که، سراسر جهان پوشیده از دستگاه هایی است که به جمع آوری اطلاعات میپردازند و با دنیا نیز در ارتباط هستند. این دستگاه ها میتوانند حسگرهایی ساده و یا سیستم های کاملا متفاوتی باشند که از سرویس های پایان به پایان استفاده می کنند. برای کاربران نهایی، مدل سرویسهای نرم افزاریِ اینترنت اشیاء بسیار متفاوت از محاسبات معمولی میباشد. در یک لپتاپ یا تلفن، کاربر برنامه های کاربردی نرم افزاری را نصب میکند و در اصل می تواند تعیین نماید که چه برنامه ها اجرا و چه اطلاعاتی جمع آوری شوند...
میتوانید از لینک ابتدای صفحه، مقاله انگلیسی را رایگان دانلود فرموده و چکیده انگلیسی و سایر بخش های مقاله را مشاهده فرمایید