چکیده

دیدگاهی که نسبت به شهرهای هوشمند و اینترنت اشیاء وجود دارد، محیطی است که با دستگاه­ های به هم پیوسته و نرم ­افزارهای فعال، پوشیده شده است. این محیط، برخلاف نرم افزار­های نصب شده بر روی دستگاه ­های شخصی می­باشد، یعنی افراد ممکن است در مورد خدمات ارائه شده در محیط اطراف اطلاعاتی نداشته باشند، یا حتی ممکن است ندانند که چه کاربرانی می­توانند از این محیط استفاده نمایند. افراد برای کشف سرویس­ های نرم­ افزاری ارائه شده در زیرساخت یک شهر هوشمند، به روش واحدی دسترسی ندارند و رویکرد دستگاه محورِ اینترنت اشیاء متناقض با شبکه­ های در حال رشد و خدمات نرم افزاری مرتبط با این دستگاه ها می­باشد. در این مقاله، ما تغییراتی را در چارچوب فعلیِ اینترنت اشیاء اعمال می­کنیم، تغییراتی که برای تبدیل این چارچوب به یک مدل سرویسِ اینترنت اشیاء ضروری می­باشند. ما در این مقاله شرح می­دهیم که کاربران یک دستگاه رایانه شخصی، چگونه می­توانند تنظیمات موردنظر خود و سرویس های نصب شده را تعریف نمایند و داده ­های تولید شده و همچنین مصرف این داده­ ها توسط سرویس ­ها را مدیریت نمایند. این چارچوب، تنظیمات پایه­ ایِ سرویس برای کشف خدمات مناسب را فراهم می کند. به­ عنوان یک توصیف از مدل پیشنهادی، ما اصلاحاتی را در سرویسِ "شناسه ­ی خودکارِ نام شیء" انجام می­دهیم و به­ منظور اینکه نشان دهیم که یک سیستم در عمل چگونه می­تواند از مفاهیم سرویس ­های اینترنت اشیاء پشتیبانی نماید، معماریِ زبان نشانه­ گذاری فیزیکی را ارائه می­دهیم.

1-مقدمه

دیدگاهی که نسبت به شهرهای هوشمند و اینترنت اشیاء وجود دارد این است که، سراسر جهان پوشیده از دستگاه ­هایی است که به جمع آوری اطلاعات می­پردازند و با دنیا نیز در ارتباط هستند. این دستگاه­ ها می­توانند حسگرهایی ساده و یا سیستم ­های کاملا متفاوتی باشند که از سرویس های پایان به پایان استفاده می کنند. برای کاربران نهایی، مدل سرویس­های نرم افزاریِ اینترنت اشیاء بسیار متفاوت از محاسبات معمولی می­باشد. در یک لپ­تاپ یا تلفن، کاربر برنامه ­های کاربردی نرم افزاری را نصب می­کند و در اصل می تواند تعیین نماید که چه برنامه­ ها اجرا و چه اطلاعاتی جمع آوری شوند...
میتوانید از لینک ابتدای صفحه، مقاله انگلیسی را رایگان دانلود فرموده و چکیده انگلیسی و سایر بخش های مقاله را مشاهده فرمایید