چکیده

مدلسازی ریاضیاتی جریان خون در سیستم قلبی – عروقی، پیشینه طولانی دارد. مدل­ های صفر بعدی (0D) و مدل­های یک بعدی (1D) به صورت گسترده در مطالعه سیستم قلبی – عروقی انسان مورد استفاده قرار گرفته­اند. معمولاً مدل­های کم بعد، مبتنی بر یک دستگاه معادلات وابسته به زمان هستند که مشتقات فضایی را پوشش نمی­دهد و در نتیجه، پیچیدگی محاسباتی آن در مقایسه با مدل­های چندبعدی کمتر است. علیرغم اینکه مدل­های قلبی – عروقی سه بعدی پیچیده­ تر نیز ارائه شده­اند، اما مدل­های یک بعدی ساده به علت اینکه توانایی پوشش مقطع­ های زیادی از سیستم قلبی – عروقی را دارند و شرایط مرزی مدل­های سه بعدی پیشرفته را تعیین می­کنند، دوباره مورد توجه قرار گرفته­اند. مدل­های کم بعد می­توانند اطلاعات مفیدی راجع به مشخصات جریان خون در سطح رویدادهای فردی و درمان مختص بیمار در اختیار کادر درمان قرار دهند و پدیده ­های کلی فیزیولوژی گردش خون را توصیف کنند. هدف مقاله مروری حاضر، ارائه مباحثی راجع به پیشرفت ­های جدید و ارزیابی مدل­های صفر بعدی و یک بعدی از سیستم قلبی – عروقی انسان است.

1-مقدمه

سیستم قلبی – عروقی، یک مکانیسم انتقال خون است که انتقال مواد مغذی به بافت­ها و اندام­های بدن و دفع مواد زائد و سمی مختلف را امکان­پذیر می­سازد [1]. اجزای این سیستم عبارتند از قلب که خون را به مجرای گردش خون پمپاژ می­کند، رگ­های سیستمی که خون را به اندام­ های پیرامونی وارد و از آن خارج می­کنند و رگ­های ریوی که تبادل اکسیژن و دی­اکسید کربن در ریه­ ها را ممکن می­سازند....