چکیده
رباط ها رفتار مستقل از زمان یعنی مشخصه های یک جامد ویسکوالاستیک را نشان می دهند و در پاسخ های تنش – کرنشی غیر خطی می باشند. تحقیقات اخیر [25] نشان می دهد که کاهش تنش در رباط های طرفی داخلی بسیار سریعتر از خزش حاصل می شود. این حقیقت توسط تئوری ویسکوالاستیک خطی توضیح داده نمی شود اما توسط کارهای آقایان Lakes و Vaderby [17] نشان داده شد که با تئوری غیر خطی سازگاری دارد. این مقاله فرضیه زیر را مورد آزمایش قرار می دهد: «ویسکوالاستیسیته غیرخطی رباط نسبت به فرمولاسیون ویسکوالاستیسیته جداشدنی شبه خطی (QLV) رایج، نیازمند تشریح کلیتری می باشد». برای آزمایش تجربی این فرضیه، مطالعاتی در هر دو مورد کاهش و خزش در بارهای متفاوت و دگردیسی های پایینتر از آستانه آسیب انجام گرفته است. اخیرا از رباط های طرفی داخلی (MCL) موش به عنوان یک مدل استفاده شده است. نتایج به دست آمده یک رفتار غیرخطی را نشان می دهند که در آن نرخ خزش وابسته به سطح تنش است و نرخ کاهش به بزرگی کرنش وابسته می باشد. علاوه بر این کاهش سریعتر از خزش حاصل می شود که با مشاهدات تجربی Thornton [25] نیز سازگاری دارد. نتایج به دست آمده از رباط های طرفی داخلی موش با نظریه QLV سازگار نیستند. برای در بر گرفتن این رفتارهای غیرخطی نیازمند یک فرمولاسیون کلیتر می باشیم.
1-مقدمه
رباط ها ویسکوالاستیک هستند و بنابراین یک رفتار مکانیکی وابسته به زمان و پیشینه بارگذاری را از خود نشان می دهند. ویسکوالاستیسیته در مواد بیولوژیکی متعددی مثل استخوان [18و19]، غضروف مفصلی [31]، عضله اسکلتی [5]، رباط [11و32]، تاندون [3و12] و بافت های قلبی عروقی [22و23] مورد مطالعه قرار گرفته است. اخیرا ویسکوالاستیسیته رباط در رباط های التیام یافته [27]، آسیب دیده [20]، پیوند زده شده [16] و پروتزی [1] مطالعه نیز شده است...
میتوانید از لینک ابتدای صفحه، مقاله انگلیسی را رایگان دانلود فرموده و چکیده انگلیسی و سایر بخش های مقاله را مشاهده فرمایید