چكيده
هدف از اين پژوهش پي بردن به تفاوت های موجود در نگرش پدر و مادرها نسبت به عقب ماندگی ذهنی مي باشد. دو گروه از والدين در اين پژوهش حضور دارند: یک گروه متشکل از والدین کودکان عقب مانده ذهنی و گروه دیگر در بر گيرنده پدر و مادرهاي کودکان مدرسه اي سالم از همان گروه سنی مي باشد. مشخص شد كه در هر دو گروه مادران نسبت به پدران نگرش منفی تري در مورد معلولیت داشتند. تحصيلات پدر و مادرها نیز بر نگرش آنان تاثير گذار بود، والدين فارغ التحصیل (كارشناسي) و يا دانشجويان تحصيلات تكميلي نسبت به آنهايي كه تحصيلاتشان در سطح مقدماتی بود نگرش مثبت تري داشتند.
1-مقدمه
جامعه تاکید بسیار زیادی بر هوش و توانایی تحصیلی کودکان دارد که هر دوی اينها براي موفقیت در زندگی ضروري است. در جهاني كه به سرعت در حال تغییر است نمرات مدرسه و چک های حقوق نخستين پارامترهای موفقیت در نظر گرفته مي شوند و کسانی که نمي خواهند يا نمی توانند خود را به خوبي نشان دهند شهروندان درجه دو محسوب می گردند. در تعجيل دیوانه وار مردم در زندگي، اغلب نسبت به کسانی كه متاسفانه از ما ضعیف و یا با ما متفاوت هستند غفلت مي شود و آنها از جریان اصلی به كنار رانده مي شوند. بخش عمده ای از بی تفاوتی هاي نسبت به معلولان از عدم درک مشکلات آنان و گام هاي اصلاحی که می توان جهت بهبود شرایط آنها برداشت نشات مي گيرد. این مشكل فقط مربوط به جوامع گسترده تر نيست، بلکه پدر و مادرهاي کودکان معلول هم پیدایش و نتیجه مشکلاتی که اوضاع را بدتر می سازد درك نمي كنند....
میتوانید از لینک ابتدای صفحه، مقاله انگلیسی را رایگان دانلود فرموده و چکیده انگلیسی و سایر بخش های مقاله را مشاهده فرمایید.