Abstract

Purpose: The purpose of the present study was to examine the effects of an aqua aerobic therapy exercise for older adults on biomechanical and physiological factors affecting gait
Subjects: A total of 15 subjects participated in this study and they were randomly divided into the experimental and the control group

 Methods: Physiological variables, leg strength, power and flexibility, and biomechanical variables, both kinematic and kinetic, were measured before and after the aqua aerobic therapy exercise. Each subject was instructed to walk along an elevated walkway and during the trials a trapdoor opened at random to create a 10 cm falling perturbation. Full body motion and kinetics was gathered during the gait

Results: There were significant reductions in body weight, and body fat mass, and stride time after the perturbation. Significant increases in leg strength corresponded to the maximum joint moment of the landing leg showing that the subjects’ ability for recovery of balance after the perturbation improved

Conclusion As the results showed significant improvements in gait pattern and recovery time after perturbed gait, we conclude that aqua aerobic therapy is an effective exercise method for training older adults to reduce their risk of falling

چکیده

هدف: هدف از تحقیق فعلی، آزمایش اثرات ورزش آکوا ایروبیک درمانی برعوامل بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی موثردرنحوه ی راه رفتن سالمندان می باشد.

 آزمودنی ها: درکل 15 آزمودنی در این تحقیق شرکت کردند که بطورتصادفی به گروه آزمایشی و کنترل تقسیم شدند.

روش ها: متغیرهای فیزیولوژیکی، قدرت پا، متغیرهای نیرو، انعطاف پذیری و بیوشیمیایی، کینماتیک و کینتیک، قبل و بعد از ورزش آکوا ایروبیک درمانی، اندازه گیری شدند. هرآزمودنی راهنمایی شد تا درطول یک دالان مرتفع راه رفته و درزمان آزمایشات،  یک دریچه بطور تصادفی به منظور ایجاد یک اختلالِ سقوطِ 10 سانتیمتری باز می شد. مشخصات حرکت کل بدن و نیروهای وارده، درطول راه رفتن جمع آوری گردید.

نتایج: کاهش های معنی داری دروزن وتوده ی چربی بدن و زمان قدمِ بعدازاختلال، بوجود آمد. افزایش های معنی دارِ قدرت پای فرودی مطابق با حداکثرگشتاورمفصل پای روی زمین بود که نشان می دهد توانایی آزمودنی برای بازیابیِ تعادل بعد از اختلال، بیشترشده است.

 نتیجه گیری : چنانچه نتایج نشان دادند، بهبودی های معنی دار درالگوی راه رفتن و زمانِ بازیابیِ بعد از راه رفتنِ مختل شده، ما را به این نتیجه گیری می رساند که آکوا ایروبیک درمانی یک روشِ ورزشیِ موثر برای آموزش به سالمندان به منظور کاهش خطر سقوط آنها می باشد.

1-مقدمه

میزان آسیب های مرتبط با سقوط درکشورهای توسعه یافته و ایالات متحده بالا می باشد. آنها به عنوان دومین و بزرگترین منشاء آسیب های مهلکِ ناخواسته و منشاء اصلیِ آسیب های غیرمهلک، ثبت می شوند. درسال 2005 ، مرکز ملی پیشگیری و کنترل کره (NCIPC) گزارش نمود که احتمال آسیب دیدن ناشی از سقوط درزنان سالمند بیشتراز مردان است. درسال 2005،  Kannus دریافت که بیشتراز 80% از بیماران سالمند بواسطه‌ ‌ی سقوط، دربیمارستان پذیرفته شده بودند و Roach گزارش نمودکه بیشتراز50% از این بیماران، حدود یکسال بعد از بستری شدن، جان باختند. پرواضح است که علاوه بر تحمل آسیب های شدید، اثرات بستری شدنِ طولانی مدت، جدی ترند، چه آنها مانع بهبودی قدرت عضلانی بیمارشده، از توانایی آنها برای خودکفا بودن می کاهند...