This report explored links between Big Five personality traits and the quality of romantic relationships. Interpersonal functioning was operationalized at three levels of analysis (self-reported quality, observed emotional tone, and physiological reactivity) in three samples (dating, engaged, and married couples). Couples completed questionnaires about their own and partners' personalities and then discussed a disagreement in their relationship while being physiologically monitored. Two conceptual frameworks were examined; the first predicted that personality would be consistently associated with all indicators of functioning. The second framework predicted that personality would be consistently linked to perceived quality and trivially associated with observed emotional tone and electrodermal/cardiac reactivity. Significant associations were identified between personality and self-reported quality, and only trivial associations with other indictors

چکیده

این گزارش رابطه بین پنج عامل بزرگ صفات شخصیتی و کیفیت روابط عاشقانه  را مورد بررسی قرار داده است. عملکرد میان فردی در سه سطح تجزیه و تحلیل (کیفیت خود گزارشی، لحن عاطفی مشاهده شده و واکنش پذیری فیزیولوژیکی) در سه نمونه (زوج های دوست، درگیر و متاهل) عملیاتی شد. زوجین پرسشنامه ای در مورد خود وشخصیت شرکای خود تکمیل کردند و سپس اختلاف نظر خود را در رابطه شان در عین حال که تحت نظارت فیزیولوژیکی بوده اند،مورد بحث و گفتگو قراردادند. دو چارچوب مفهومی مورد بررسی قرار گرفتند. اول پیش بینی کرد که شخصیت به طور مداوم همراه با تمام شاخص های عملکرد خواهد بود. چارچوب دوم پیش بینی کرد که شخصیت به طور مداوم در ارتباط با کیفیت ادراک شده و جزئیات با لحن احساسی مشاهده شده به همراه الکترودرمال یا واکنش قلبی خواهد بود. ارتباط معنی دار بین شخصیت و کیفیت خود گزارشی و تنها ارتباط بی اهمیت با دیگر شاخص ها، شناسایی شدند.