The interplay between creativity and intelligence has been extensively documented for decades. However, there is currently no consensus on how these constructs are related. The threshold hypothesis states that intelligence fosters creativity only below a 120 cut-off IQ. To clarify these issues, the relationships between intelligence and creativity were studied, using respectively WISC-IV and EPoC (Evaluation of Potential Creativity), in 338 children including 118 intellectually gifted children (IQ ≥ 130) and 220 non-gifted children (IQ < 130). Weak correlations were found between intelligence and creativity. However, high verbal ability children (Verbal Comprehension Index ≥ 130) showed significantly higher scores on verbal tasks of EPoC. Additionally, the threshold effect was only found for correlations between verbal integrative thinking and perceptual reasoning or processing speed. Thus, the findings indicate that the threshold effect depends on the type of process involved in the expression of creativity (divergent or integrative thinking), the domain of creativity (verbal or graphic), and the factors of intelligence considered. Taken together, these results suggest that giftedness should be conceptualized by specifying the cognitive domain of high ability, rather than focusing on a general conception of intelligence, and by distinguishing intellectual and creative giftedness

چکیده

از دیرباز به رابطه متقابل میان هوش و خلاقیت اشاره شده است. با این حال، هیچ توافقی در مورد نحوه ارتباط این دو سازه مجزا وجود ندارد. در این راستا فرضیه هایی وجود دارد مبنی بر اینکه هوش تنها در هوش بهر 120 منجر به تقویت خلاقیت می شود. در مطالعه حاضر به منظور تبیین این مسئله، رابطه میان هوش و خلاقیت با استفاده از مقیاس های WISC-IV و EPoC (ارزیابی خلاقیت بالقوه) در 338 کودک، شامل 118 کودک سرآمد (با هوش بهر بالای 130) و 220 کودک غیر سرآمد (با هوشبهر کمتر از 130) مورد مطالعه قرار گرفته است. بین خلاقیت و هوش همبستگی ضعیفی مشاهده شد. با این حال، کودکان توانمند در حوزه هوش کلامی (شاخص درک مطلب کلامی ≥130) در مقیاس EPoC و در تکالیف کلامی به نحو معنی داری نمرات بالاتری کسب کردند. افزون بر این، این تاثیر آستانه ای تنها در همبستگی میان تفکر یکپارچه کلامی و استدلال ادراکی و یا سرعت پردازش مشاهده شد. بنابراین یافته های این مطالعه حاکی از آن است که تاثیر آستانه ای وابسته به نوع فرآیند دخیل در ابراز خلاقیت (تفکر واگرا یا همگرا)، حوزه خلاقیت (کلامی یا نموداری) و مولفه های هوش می باشد. روی هم رفته، این نتایج نشان می دهد باید سرآمدی یا استعداد بالا را بر اساس مهارت در حوزه شناختی مفهوم پردازی کرد، نه صرفا بر اساس تمرکز بر مفهوم هوش؛ از طرفی باید میان استعداد هوشی و استعداد خلاقیت تمایز قائل شد. 

1-مقدمه

از دیرباز تیز هوشی به معنی عملکرد بالا در آزمون های هوشی است. به عنوان مثال، معیار سازمان بهداشت جهانی در مورد تیزهوشی صرفا بر هوش عمومی استوار است (هوش بهر کلی ≥130). با این حال، اتخاذ رویکردهای مقوله ای در حوزه هوش منجر به گسترش دامنه تعریف انواع مختلف تیزهوشی بر اساس نیمرخ های فردی شد (آشتر، لوبینسکی و بنبو، 1996؛ میلگرام و هونگ، 1999)...