Abstract
This study used eye-tracking to examine visual attention to faces and objects in adolescents with autism spectrum disorder (ASD) and typical peers. Point of gaze was recorded during passive viewing of images of human faces, inverted human faces, monkey faces, three-dimensional curvilinear objects, and two-dimensional geometric patterns. Individuals with ASD obtained lower scores on measures of face recognition and social-emotional functioning but exhibited similar patterns of visual attention. In individuals with ASD, face recognition performance was associated with social adaptive function. Results highlight heterogeneity in manifestation of social deficits in ASD and suggest that naturalistic assessments are important for quantifying atypicalities in visual attention
چکیده
این مقاله از ردیابی چشمی برای ارزیابی دقت بصری به چهره ها و اشیا در بزرگسالان با اختلال طیف اوتیسم (ASD) و همسالان عادی استفاده می کند. نقطه موثر طی بررسی منفعل تصاویر چهره انسان، چهره های انسان واورنه شده، چهره میمون ها، اشیای منحنی الشکل سه بعدی، و الگوهای هندسی دو بعدی ثبت شد. اشخاص با ASD نمرات کمتری در ارزیابی تشخیص چهره و کارکرد اجتماعی-احساسی کسب کردند اما الگوهای دقت بصری مشابهی با افراد عادی نشان دادند. در افراد با ASD عملکرد تشخیص چهره با کارکرد انطباقی اجتماعی مربوط بود. نتایج، ناهمگنی ظهور کمبودهای اجتماعی در ASD را مورد تاکید قرار می دهند و اشاره می کنند که ارزیابی های موافق با اصول طبیعی برای سنجش نابهنجاری های دقت بصری مهم است.
1-مقدمه
اختلالات طیف اوتیسم (ASDs) رشته ای از اختلالات رشد عصبی است که با اختلالات تعاملات اجتماعی، ارتباطی و علایق و رفتارهای مکرر و محدود (انجمن روانپزشکی آمریکا 2000) مشخص می شود. نقص عملکرد اجتماعی نشان ASD و ویژگی های تشخیصی وحدت بخش آن ها است با مشاهده چهره که نشان دهنده یک رویه به خوبی مطالعه شده در این دامنه می باشد. نابهنجاری های مشاهده چهره خیلی زود در کودکان با ASD مشاهده می شود،کودکانی که این اختلال در آن ها تشخیص داده شده است، توجه به چهره در مطالعات ویدیوهای خانگی، در سال اول زندگیشان کاهش می یابد (Maestro و همکاران 2001، Osterling و Dawson 1994). مطالعات بسیاری هم در کودکان و هم در بزرگسالان نشان می دهد که افراد با ASD در تشخیص چهره و شناخت، مشکلات انتخابی نشان می دهند (Boucher و Lewis 1992؛ Boucher و همکاران 1998؛ McPartland و همکاران 2004؛ Tantam و همکاران 1989)، با این وجود نشان داده شده است که این دشواری ها نه همگانی هستند و نه محدود به چهره ها می شوند (Behrmann و همکاران 2006، Jemel و همکاران 2006). اثرات کاهش یافته تشخیص چهره (Landell 1978) و فشرده سازی چهره (Hobson و همکاران 1988، Tantam و همکاران 1989) در این جمعیت مشاهده شده است و به عنوان شاهدی برای اعمال استراتژی های پردازش ویژگی (Joseph و Tanaka 2003) به جای روش های کل گرایی که مشاهده چهره نوعی را مشخص می کنند (Elgar و Campbell 2001؛ Freire و همکاران 2000) تفسیر شده است...