This contribution discusses Article 16 (“Decisions, authorizations and recommendations addressed to member states and international organizations”) of the ILC draft articles on responsibility of international organizations, completed in first reading in 2009. According to Article 16, international organizations may incur international responsibility for their binding and non-binding decisions if certain conditions are fulfilled. The main rationale of this provision is that an international organization may not require its members to perform acts which the organization itself may not perform under its own obligations. The need to include this provision in the draft articles is not questioned. Five specific issues are addressed. The provision concerning authorizations may in the future turn out to be the most troublesome, in particular in relation to Security Council authorizations for the use of force

چکیده

این مقاله به بررسی ماده 16 (تصمیمات، اختیارات و توصیه های خطاب به دولت ها و سازمانی های بین المللی) از پیش نویس مواد کمیسیون حقوق بین الملل در خصوص مسئولیت سازمان های بین المللی می پردازد که در سال 2009 تکمیل شده است. بر اساس ماده 16، سازمان های بین المللی ممکن است در خصوص تصمیمات الزام آور و غیر الزام آور خود در صورت وجود شرایط خاص مسئول باشند. مهم ترین اساس مقرره این است که یک سازمان بین المللی ممکن است از اعضای خود بخواهد که اقداماتی را انجام دهند که خود سازمان بر اساس تعهدات خود آن ها را انجام ندهد. نیاز به قرار دادن این مقرره در پیش نویس مواد غیر قابل بحث است. پنج موضوع خاص بیان شده اند. مقرره مربوط به اختیارات ممکن است در آینده دردسرساز باشد، به ویژه در ارتباط با اختیارات شورای امنیت در خصوص توسل به زور.

1-مقدمه

در سال 2009 کمیسیون حقوق بین الملل سازمان ملل متحد (ILC) اولین شور در ارتباط با پیش نویس مواد مسئولیت سازمان های بین المللی را تکمیل نمود. در عملکرد آنان بر روی این موضوع کمیسیون حقوق بین الملل و گزارشگر ویژه آن جورجیو گاجا مواد مسئولیت دولت ها را به درستی به عنوان یک نقطه عطف در نظر گرفته اند. بیشتر این مواد دارای ماهیت نسبتاً عمومی هستند و به نظر مناسب می رسد که نسبت به مسئولیت اشخاص حقوقی به جای صرف دولت ها نیز اعمال گردد. بنابراین به نظر می رسد که نه ضروری است و نه کارامد است که پس از اینکه تقریباً نیم قرن طول کشید تا کمیسیون حقوق بین الملل و 5 گزارشگر ویژه آن مواد مسئولیت دولت را آماده کنند...