عنوان ترجمه شده مقاله: توانبخشی تنفسی در بیماران مُسن مبتلا به کووید-۱۹ یک مطالعه تصادفیِ کنترل شده

چکیده

زمینه : درجات مختلفی از اختلالات در عملکرد تنفسی، عملکرد فیزیکی و عملکرد روانی در بیماران مبتلا به ویروس کرونا (کووید-19) در سال ۲۰۱۹  به ویژه در بیماران مُسن گزارش شده است. با تجربه ی بهبود و ترخیص بیماران کووید-19، مداخله ی به موقع توانبخشی تنفسی، امکان پیش بینیِ بیماری را بیشتر می کند، مراقبت عملی را به حداکثر رسانده و کیفیت زندگی  (QoL)را بهبود می بخشد، اما مطالعات جهانی برای بررسیِ نتیجه ی این مداخله، وجود ندارد.

هدف : بررسی تأثیر ۶ هفته تمرین توانبخشی تنفسی بر عملکرد تنفسی، کیفیت زندگی، تحرک و عملکرد روانی در بیماران مُسن مبتلا به کووید-19

روشها : این مقاله یافته های یک مطالعه مشاهده ای، آینده نگر و نیمه تجربی را گزارش نمود. به این صورت که در مجموع، از ۷۲ شرکت کننده ی در تحقیق، تعداد ۳۶ بیمار تحت توانبخشی تنفسی قرار گرفتند و برای بقیه هیچگونه مداخله توانبخشی انجام نگرفت. پیامد های زیر اندازه‌گیری شد : تست‌های عملکرد ریوی شامل حجم سنجی و ظرفیت انتشار ریه برای مونوکسید کربن  (DLCO)، تست های عملکردی (تست مسافت 6 دقیقه پیاده روی)، ارزیابی‌های کیفیت زندگی (QoL) (نمرات 36SF-)، فعالیت‌های زندگی روزمره (مقیاس عملکرد مستقل، نمرات FIM)، و آزمون‌های وضعیت روانی (نمرات اضطراب SAS و افسردگی SDS).

نتایج : بعد از 6 هفته توانبخشیِ تنفسی در گروه مداخله، تفاوتهای معنی داری در (L) FEV1, (L) FVC،  %FEV1/FVC, %DLCO و 6 دقیقه تست پیاده روی، آشکار شد. نمراتِ SF-36، در8 بُعد، از لحاظ آماری در گروه مداخله  و بین دو گروه، معنی دار بودند. نمراتِ SAS و SDS  بعد از مداخله، درگروه مداخله کاهش یافتند، اما فقط اضطراب در دو گروه و بین دو گروه از نظر آماری معنادار بود.

نتیجه گیری : شش هفته توانبخشیِ تنفسی می تواند عملکرد تنفسی، QoL (کیفیت زندگی) و اضطراب را در بیمارانِ مُسن مبتلا به کووید-19، بهبود بخشد، اما بهبودی قابل توجهی در افسردگیِ افراد مُسن ندارد.