چکیده
فلاونوئیدهای گیاهی در شرایط آزمایشگاهی و در بدن ارگانیسم زنده، فعالیت ضد التهابی بروز میدهند. اگرچه مکانیسم عمل آنها به طور کامل شناخته نشده است اما چندین مکانیسم برای توضیح فعالیت ضدالتهابی فلاونوئیدها در ارگانیسم زنده پیشنهاد شده است. یکی از مکانیسم های مهم فلاونوئیدهای گیاهی، مهار آنزیم های تولیدکننده ایکوزانوئیدها نظیر فسفولیپاز A2، سیکلواکسیژناز و لیپواکسیژناز و در نتیجه کاهش غلظت پروستانوئیدها و لکوترین ها است. مطالعات اخیر نشان میدهد که فلاونوئیدهای خاص بهویژه مشتقات فلاون، فعالیت ضدالتهابی خود را حداقل تا حدی با تعدیل بیان ژن پیشالتهابی نظیر سیکلواکسیژناز-2، نیتریکاکسید سنتاز القایی و چند سیتوکیناز مهم، بیان میکند. به دلیل این مکانیسمهای عمل خاص و اکتیویته مهم آنها در ارگانیسم زنده، فلاونوئیدها گزینه معقولی برای داروهای ضدالتهابی جدید هستند. برای اثبات ارزش دارویی فلاونوئیدهای گیاهی در اختلالات ضدالتهابی، فعالیت ضدالتهابی آنها در ارگانیسم زنده و مکانیسم عمل انواع فلاونوئیدها، نیاز به شفافیت بیشتر است. این مقاله، مروری بر خلاصه تأثیر فلاونوئیدها بر آنزیم های تولیدکننده ایکوزانوئیدها و اکسیدنیتریک و همچنین تأثیر آنها بر بیان ژنهای پیش التهابی دارد. همچنین فعالیت ضدالتهابی آنها در ارگانیسم زنده نیز بحث میشود. فلاونوئیدهای خاص بهعنوان تعدیل کننده بیان ژن پیش التهابی، پتاسیل عوامل ضدالتهابی جدید دارند.
التهاب و فلاونوئیدها
التهاب به لحاظ بالینی به صورت یک فرآیند پاتوفیزیولوژیک تعریف میشود که با عارضه هایی مثل سرخی، ورم، تب، درد، و نقص عملکرد مشخص میشود. اگرچه درحال حاضر داروهای ضدالتهابی استروئیدی (SAID) و غیراستروئیدی (NSAID) عملا اختلال های التهابی را درمان میکنند، اما کاربرد این داروهای رایج برای درمان اختلالات ضدالتهابی حاد مثل آرتریت روماتوئید (RA) و درماتیت آتوپیک (AD) موفقیت آمیز نبوده است...