چکیده
در این مقاله به بررسی جداسازی آنومالی ژئوشیمیایی با استفاده از روش عیار-مساحت (C-A) در سیستم پورفیری کهنگ (گور گور) در ایران مرکزی پرداخته شده است. در این بررسی ژئوشیمیایی برای اکتشاف کانیسازی مس در واحدهای دیوریتی و آندزیتی در سیستم پورفیری Cu–Mo کهنگ، از مجموعه دادههای لیتوژئوشیمیایی استفاده شد. بررسیهای مشابهی نیز برای اکتشاف Mo و Au در این واحدهای سنگی انجام شد. نتایج بهدستآمده با استفاده از مجموعه نسبتاً گستردهای از اطلاعات موجود برای هر منطقه معدنی، شامل نقشههای دقیق زمینشناسی، تفسیر ساختاری و دادههای دگرسانی تفسیر شدهاند. مقادیر آستانه آنومال برای منطقه کانیسازی شده محاسبه و با روشهای آماری بر اساس دادههای بهدستآمده از آنالیز شیمیایی نمونهها برای واحدهای لیتولوژیکی مقایسه شد. چندین آنومالی در مقیاس محلی برایCu (ppm224)، Mo (ppm76) و Au (ppb31) شناسایی شد و نتایج بهدستآمده نشاندهنده وجود آنومالیهای محلی مس است که بزرگی آنها به طور کلی بالای ppm 1000 است. همبستگی بین این مقادیر آستانه و عیار سنگ معدن به وضوح در این تحقیق تفسیر شده است. همچنین نمودارهای لگاریتمی-لگاریتمی وجود سه مرحله غنیشدگی مس و دو مرحله غنیشدگی را برای Mo و Au نشان میدهند. سومین و مهمترین رویداد کانیسازی موجب حضور مس در عیارهای بالاتر از ppm 1995 شده است. آنومالیهای شناساییشده در سیستم پورفیری کهنگ و پراکندگی انواع سنگها، عمدتاً واحدهای مونزودیوریتی و آندزیتی هستند و همبستگی خاصی با سنگهای مس و مونزونیتی و دیوریتی بهویژه نوع مونزودیوریتی دارند که این امر اهمیت خاصی دارد. مقادیر آستانه به دست آمده برای هر عنصر همیشه کمتر از میانگین محتوای آنها در سنگ است. این مطالعه نشان میدهد که مقادیر آستانه مس به وضوح بالاتر از میانگین محتوای سنگ است، که نتیجه وقوع تجمع آنومال دگرسانی های فیلیک، آرژیلیک و پروپیلیتی در سنگهای مونزونیتی و دیوریتی به ویژه در نوع مونزودیوریتی است. نتایج بهدستآمده با الگوهای توزیع گسل مقایسه شد که نشاندهنده همبستگی مستقیم مثبت بین کانیسازی در مناطق آنومال و گسلهای موجود در سیستم کانیسازی است.
1-مقدمه
جداسازی زمینه و آنومالی یک موضوع اساسی در ژئوشیمی اکتشافی است. در سالهای گذشته و اخیر، فرض اساسی روشهای آماری سنتی بر این بود که عیار عناصر شیمیایی در پوسته زمین از توزیع نرمال یا لاگ نرمال پیروی میکند....