چکیده
مسؤولین راه آهن در سرتاسر جهان توجه خود را به گسترش عمر خدمات پل‌های راه آهن معطوف می‌کنند. قانون معروف ماینر که از روش‌های احتمالی یا قطعی سنجش خستگی استفاده نموده است، به طور کلی برای پیش بینی عمر خستگی باقی مانده در پل‌های کهنه راه آهن کاربرد دارد. در بسیاری از شرایط بارگذاری با دامنه متغیر، عدم پایایی در پیش بینی عمر تشخیص داده شده است، چون قانون ماینر بدرستی اثر توالی بارگذاری را منظور نمی‌کند. بر این اساس، این مقاله مقایسه روش احتمالی جدید سنجش خستگی با روش قطعی، متشکل از یک شاخص جدید آسیب را ارائه می‌کند که اثر توالی بارگذاری در بارهای دارای دامنه متغیر را با دقتی بیشتر از قانون ماینر ثبت می‌کند. این مقایسه با کاربرد هر دو روش سنجش خستگی برای پیش بینی عمر خستگی باقی مانده در یک پل کهنه راه آهن صورت می‌پذیرد. این مقایسه تلاش دارد احتمال ثبت عدم قطعیت تحت اثر توالی بارگذاری را با روش پیشنهادی احتمالی سنجش خستگی نتیجه گیری کند. در ابتدا این مقاله هر دو روش را ارائه می‌کند. سپس روش‌های پیشنهادی برای پیش بینی عمر خستگی در یک پل کهنه راه آهن بکار برده می‌شوند. در نهایت، عمر خستگی پیش بینی شده مقایسه شده و منطقی بودن، اهمیت و اعتبار روش‌های پیشنهادی مورد بحث قرار می‌گیرد.
1-مقدمه
اکثر پل‌های راه آهن در جهان فراتر از عمر طراحی خود هستند و مسؤولین پل در مورد روش‌های دقیق گسترش عمر فعالیت می‌کنند. در نتیجه، تحقیقات قابل توجهی برای توسعه روش‌های دقیق نظارت بر سلامت سازه و سنجش عمر در جریان می‌باشد. چون پل‌های راه آهن مستعد آسیب خستگی وابسته به زمان، ناشی از ماهیت تناوبی بارهای ترافیکی هستند، سنجش عمر خستگی باقی مانده پل‌های راه آهن برای تداوم خدمات بیش از پیش اهمیت پیدا کرده است، بویژه هنگامی که در خصوص جایگزینی سازه و دیگر بهسازی‌های عمده تصمیم گیری می‌شود....
میتوانید از لینک ابتدای صفحه، مقاله انگلیسی را رایگان دانلود فرموده و چکیده انگلیسی و سایر بخش های مقاله را مشاهده فرمایید