چکیده
نشان داده شده است که طی بیماری ام اس، ارتباط نزدیکی میان التهاب و دژنراسیون عصبی آکسونی بهوجود میآید که به فرضیهای منتهی میشود مبنی بر اینکه سازوکارهای ایمنی میتوانند باعث تحلیل عصبی و پیشرفت غیر قابل بازگشت بیماری شوند. بهنظر میرسد کمبود انرژی و التهاب در اثر اختلال عملکرد میتوکندری در این فرایند نقش دارند. ما در این مطالعه با ثبت الکتروفیزیولوژیک پتانسیل میدانی جسم مخطط، چگونگی تاثیر فرایند التهابی مربوط به آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی (EAE) بر آسیبپذیری عصبی نسبت به مهار کمپلکس IV میتوکندری (که یکی از اجزای حیاتی برای فعالیت میتوکندری و مسئول استفاده از حدود %90 اکسیژن سلولی است) را بررسی کردیم. ما نشان دادیم که طی مرحله عود EAE حاد، حساسیت نورونی نسبت به مهار کمپلکس IV بهطور چشمگیری افزایش پیدا میکند. این اثر مخرب، با مهار دارویی میکروگلیا، سنتز نیتریک اکسید (NO) و مسیر داخل سلولی آن (شامل گوانیلیل سیکلاز محلول sGC)) و پروتئینکیناز G (PKG)) خنثی میشود. نتایج بهدست آمده نشان میدهد کمپلکس IV میتوکندری نقش مهمی در حفظ هومئوستازی انرژتیک نورونی طی آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی ایفا میکند. فرایندهای آسیبشناختی مربوط به ام اس تجربی و بهخصوص فعال شدن میکروگلیا و مسیر نیتریک اکسید، باعث افزایش آسیبپذیری نورونی نسبت به مهار کمپلکس IV میتوکندری میشود که اهداف دارویی امیدبخشی را نشان میدهد.
1- مقدمه
اسکلروز چندگانه (MS) یکی از اختلالات مزمن سیستم عصبی مرکزی (CNS) است که در سراسر جهان پراکندگی داشته و بزرگسالان را در سنین جوانی تحت تأثیر قرار میدهد و بهطور بالقوه باعث تجمع پیشرونده ناتوانی عصبی شده و بر کیفیت و امید به زندگی بیماران تأثیر میگذارد. از همان مراحل نخست بیماری اماس، فرآیندهای التهابی، هم بهصورت حملات ایمنی مجدد از طریق سد خونی مغزی از محیط به سیستم عصبی مرکزی و هم فعالسازی واکنشهای ایمنی ذاتی مستقیم در خود سیستم عصبی مرکزی مانند سلولهای میکروگلیا، در تشخیص آسیبزایی آن مؤثر هستند. از همان مراحل نخست بیماری، فرایند التهابی همراه با تحلیل رفتن آکسون نورونها در مغز بیماران مبتلا به اماس قابل شناسایی بوده و نشاندهنده یکی از دلایل اصلی افزایش پیشرونده ناتوانی عصبی است...
میتوانید از لینک ابتدای صفحه، مقاله انگلیسی را رایگان دانلود فرموده و چکیده انگلیسی و سایر بخش های مقاله را مشاهده فرمایید