چکیده
پروژه های مهندسی و اجرایی به دو اصل اساسی وابسته هستند: (1) توانایی برنامه ریزی و مدیریت بخش های فنی پروژه از قبیل وظایف و منابع؛ و (2) توانایی دست اندر کاران پروژه برای تبدیل عملی به یک تیم با عملکرد بالا. صنعت ساختمان در گذشته به میزان زیادی به بهینه سازی فرایندهای مدیریت پروژه در ارتباط با اصل اول توجه ویژه داشته است. در اثر این توجه، سازمان ها به توانایی توسعه طرح های بهینه، تخصیص کارآمد منابع و بهره گیری از وظایف کنترلی برای اطمینان از مطابقت پروژه با برنامه زمان بندی و چارچوب بودجه تمرکز کرده اند. این توجه مهندسی، با وجود اثر بخش بودن، به تضعیف نتایج منجر شده است. رویکرد مهندسی در مدیریت پروژه مشخصاً از درک اهمیت و جایگاه دست اندر کاران در موفقیت پروژه نهایی غافل مانده است. این رویکرد مهندسی در عوض موافق توسعه طرح های بهینه به منزله مسیری جهت مدیریت کارآمد پروژه بوده است. در این مقاله، رویکرد مهندسی در موفقیت پروژه مورد بازنگری قرار می گیرد تا بر این امر مجدداً تأکید داشته باشد که تیم های دارای کارایی بالا از طریق درک اهمیت شبکه پروژه باید گسترش یابند. این درک در مدل شبکه اجتماعی ساخت و ساز شکل می گیرد که مفاهیم کلاسیک مدیریت پروژه را با متغیرهای علوم اجتماعی تلفیق می کند تا تمرکز بر اشتراک دانش را به عنوان مبنایی برای دستیابی به تیم های با کارایی بالا و نیز به نتایج پروژه ارتقا دهد.
1-مقدمه
نتایج حاصل از تیم های با کارایی بالا فراتر از انتظارات پروژه بوده و اغلب نشان دهنده رویکردهای ابتکاری و یا منحصر بفرد در چارچوب یک راهکار نهایی می باشند. این تیم ها با ترکیب نقاط قوت و اطلاعات فردی، انتظارات معمول را به چالش می کشند تا راهکار هایی ایجاد کنند که فراتر از قابلیت های هر یک از اعضای تیم باشد. این تیم های با عملکرد بالا بجای تمرکز بر تأمین معیارهای مورد پذیرش تیم های قبلی پروژه، به نحوه پیشی گرفتن از معیارهای مرسوم توجه ویژه دارند. این مفهوم کارایی بالا در صنایع مختلف از جمله بهداشت و درمان و نیز حمل و نقل به اثبات رسیده و به طور منظم اجرا شده است....
میتوانید از لینک ابتدای صفحه، مقاله انگلیسی را رایگان دانلود فرموده و چکیده انگلیسی و سایر بخش های مقاله را مشاهده فرمایید