چکیده
واتز (2003) و بال و شیواکومار (2006)، استدلال می کنند که محافظه کاری حسابداری، مشوق های مدیریت را برای سرمایه گذاری هایی با ارزش خالص فعلی منفی، کاهش می دهد. من در این تحقیق، یک فرضیه جدید با این موضوع که محافظه کاری حسابداری با انجام سرمایه گذاری هایی با ریسک کمتر توسط مدیران مرتبط است را توسعه داده و تست می کنم. من دریافتم که تحت حسابداری محافظه کارتر، مدیران ادغام های کم خطرتری انجام داده و این ارتباط، در شرکت هایی با تعهدات بدهی مبتنی بر حسابداری، پررنگ تر است. این نتیجه سازگار با این است که شرکت های محافظه کار، از سرمایه گذاری های پرخطر، بدلیل پتانسیل آنها برای تحریک تعهدات بدهی، پرهیز می کنند. کاهش انتقال ریسک بدلیل محافظه کاری، می تواند تا حدی، بیان کننده علت تقاضای دارندگان بدهی برای حسابداری محافظه کارانه، باشد.
-1مقدمه
محافظه کاری حسابداری، یک ویژگی مهم گزارش گری مالی است (باسو، 1997، بال، 2001، واتز، 2003،2008، ژانگ، 2008). البته، شواهد محدودی در این باره وجود دارد که "آیا" و "چگونه"، محافظه کاری حسابداری بر تصمیمات عملیاتی واقعی مدیران، بخصوص تصمیمات سرمایه گذاری برآوردی آنها اثر می گذارد. ادبیات پیشین (مثلا واتز، 2003، بال و شیواکومار، 2005، فرانسیس و مارتین، 2010، احمد و دلمن، 2011) استدلال می کنند که محافظه کاری حسابداری، یک مکانیسم حاکمیت شرکتی است که انگیزه مدیریت را برای سرمایه گذاری هایی با ارزش با ارزش خالص فعلی (NPV) منفی ، کاهش می دهد…
میتوانید از لینک ابتدای صفحه، مقاله انگلیسی را رایگان دانلود فرموده و چکیده انگلیسی و سایر بخش های مقاله را مشاهده فرمایید.