عنوان ترجمه شده مقاله: تشخیص ژنتیکی قبل از لانه گزینی

Abstract

Preimplantion genetic diagnosis (PGD) is now used for identification of gene and chromosomal defects in embryos. In this article we describe its use primarily for identification of chromosomal defects in women with recurrent abortions, repeated in vitro fertilization (IVF) failure, and advanced maternal age. In all these situations there is increase in chromosomal defects. The identification of normal embryos and the elimination of abnormal embryos are argued to be helpful in increasing implantation and pregnancy rates in these women

چکیده

تشخیص ژنتیکی قبل از لانه گزینی یا بارداری (PGD) برای شناسایی نقص های کروموزومی و ژن در جنین استفاده می شود. در این مقاله ما استفاده از PGD را ابتدا برای شناسایی نقایص کروموزومی در زنانی که سقط جنین داشته اند، شکست مکرر در لقاح آزمایشگاهی (IVF) داشته اند، و دارای سن بالایی بودند، توصیف می کنیم. در همه این موارد، افزایش در نقایص کروموزومی دیده می شود. شناسایی جنین های طبیعی و حذف جنین های غیر طبیعی برای کمک به افزایش نرخ لانه گزینی و بارداری در این زنان، مورد بحث است.

1-مقدمه

تشخیص قبل از لانه گزینی می تواند با روش های متعددی انجام شود که شامل بیوپسی کوریونیک ویلی، آمنیوسنتز، کوردوسنتز و در حال حاضر تشخیص پیش از لانه گزینی می باشند. با استفاده از PGD، نقص های جنینی مربوط به اختلالات کروموزومی نقص های تک ژن می توانند حتی قبل از کاشت یا لانه گزینی جنین تشخیص داده شوند.