عنوان ترجمه شده مقاله: ساختار خود سازمان یافته برای مدیریت تحرک در شبکه های بی سیم

The objective of this work is to analyse performance of unstable mobile nodes with self-organization structures in Delay Tolerant Networks (DTN). This process enables the nodes to utilize their power fairly, and ensures that the links are established between nodes and used to improve the connectivity. In this paper two approaches are proposed: 1. Self-Healing (SH) and 2. Unstable Topology Structure (UTS) approaches based on localized computations. The proposed work is proven with simulations by analysing node degree, coverage area and Quality of Service (QoS) parameters. The performance of the work is analysed in a network simulator with mathematical models

چکیده

هدف از این کار تجزیه و تحلیل عملکرد گره های ناپایدار تلفن همراه با ساختارهای خود سازمان یافته در شبکه های تحمل خطا (یا تاخیر) (DTN) است. این فرایند گره ها را قادر به استفاده ی منصفانه از توان خودشان می سازد و تضمین می کند که پیوندها بین گره ها ایجاد و برای بهبود اتصال مورد استفاده قرار گرفتند. در این مقاله دو روش ارائه شده اند: 1. خود شفا (SH) و 2. ساختار توپولوژی ناپایدار (UTS) روشهای مبتنی بر محاسبات متمرکز. کار ارائه شده با شبیه سازی توسط پارامترهای تجزیه و تحلیل درجه گره، پوشش منطقه و کیفیت خدمات (QoS) ثابت شده است. عملکرد کار، در یک شبیه ساز شبکه با مدل های ریاضی تجزیه و تحلیل شده است.

1-مقدمه

ساختار توپولوژی یک تکنیک استفاده شده عمده در DTN بی سیم برای کاهش توپولوژی اولیه ی [1-3] شبکه به منظور ذخیره باتری، کاهش تداخل و افزایش طول عمر شبکه می باشد. هدف اصلی کاهش تعداد گره های فعال وپیوندهای (لینک) فعال، حفظ منابع برای پایداری آینده در DTN است. ضرورت کنترل توان [4، 5] به دو دلیل مطرح می شود. اول، طول عمر باتری را بهبود می بخشد. دوم، می تواند بر روی ظرفیت حمل ترافیک شبکه تأثیر بگذارد. برخلاف شبکه های سیمی، هر گره در یک شبکه چند مسیره بی سیم می تواند مجموعه همسایگانone-hop خود، و در نتیجه توپولوژی شبکه ی سراسری، با تغییر ساده ی توان انتقال و پذیرش آن را تغییر می دهد. بدون الگوریتم های کنترل توپولوژی مناسب، DTN از کاربرد شبکه ضعیف و طول عمر کوتاه شبکه رنج می برد. در DTN، بسیاری از مسیرهای ممکن به مقصد وجود دارد، و گره ها توان انتقال زیادی را برای ارسال بسته ها به گره های حسگر نسبتا از راه دور بکار می برند. بسیاری از این مشکلات را می توان با تکنیک های کنترل توپولوژی کاهش داد؛ به جای استفاده از ارتباطات ممکن [6] از یک شبکه به بیشترین حد ممکن آن، یک انتخاب آگاهانه برای محدود کردن توپولوژی شبکه بوجود آمده است. کنترل توپولوژی برای DTNبا هدف دستیابی به اهداف شبکه گسترده و یا جلسه ویژه، مانند کاهش تداخل، کاهش مصرف انرژی، وافزایش ظرفیت شبکه و تعمیر و نگهداری اتصال به شبکه صورت می گیرد...