Abstract
Promoting technological development to improve energy efficiency has been the primary method of energy conservation in China. However, the existence of energy rebound effect will impose negative effects on the final result of energy saving. In this article, we adopt the Malmquist index approach to estimate the contribution of technological progress to economic growth. We also employ Logarithmic mean weight Divisia index (LMDI) to measure the impact of technological improvement on the energy intensity. Based on the above, we set up a model to estimate the technology-based energy rebound effect in China. The results show that, over 1981–2009, energy rebound effect amounts averagely to 53.2%, implying that China cannot simply rely on technical means to reduce energy consumption and emission. Economic instruments should also be applied as supplements to ensure results of energy conservation and emission reduction
چکیده
ترویج توسعه تکنولوژیکی در جهت بهبود بهرهوری انرژی، روش اصلی حفاظت از انرژی در چین بوده است. با این حال، وجود اثر بازگشتی انرژی، اثرات منفی بر روی دستاورد نهایی صرفهجویی در انرژی تحمیل خواهد کرد. در این مقاله، به منظور برآورد سهم پیشرفتهای تکنولوژیکی در رشد اقتصادی، روش شاخص Malmquist را اتخاذ میکنیم. ما همچنین، شاخص میانگین وزنی لگاریتمی Divisia (LMDI) را به منظور اندازه گیری تاثیر بهبود تکنولوژیکی روی شدت مصرف انرژی بکار میگیریم. بر اساس موارد فوق، مدلی را بمنظور برآورد اثر بازگشتی انرژی تکنولوژی- محور در چین ترتیب میدهیم. نتایج نشان میدهند که، در طول سال های 1981-2009، اثر بازگشتی انرژی، به طور متوسط به میزان 53.2% رسیده است که این امر به این نکته اشاره میکند که چین، به منظور کاهش مصرف انرژی و انتشار آن، نمی تواند به سادگی بر ابزارهای فنی تکیه کند. ابزارهای اقتصادی نیز در جهت تضمین دستاوردهای مربوط به حفاظت از انرژی و کاهش انتشار آن، باید به عنوان ابزارهای مکمل بکار گرفته شوند.
1-مقدمه
مصرف عمده انرژی و انتشار دی اکسید کربن (CO2) توسط چین، روندی رو به رشد را از سال 1981 طی کرده است. در سال 2009، مصرف انرژی چین 3066.5 میلیون تن زغال سنگ، معادل با (Mtce) [11] بود، که در آن سال، مصرف برق 3681 تراوات ساعت بود [48] و انتشار کربن این کشور نیز به 7518.5 تن رسیده بود [10] . صرفهجویی در انرژی و کاهش انتشار، در رشد اقتصادی چین- به عنوان کشوری که باید از پس کاهش انتشار گازهای گلخانه ای (GHG) بر بیاید و همچنین با مصرف شدید انرژی و محدودیتهای زیست محیطی مواجه است- به طور فزاینده ای نقش مهمی ایفا میکرده است. شورای ملی چین، در سال 2010 «یک برنامه جامع برای حفاظت از انرژی و کاهش انتشار در طول پنج ساله دوازدهم» را منتشر کرد....