عنوان ترجمه شده مقاله: رسوب گذاری پلی ساکارید در طی سیتوکینز: چالش ها و چشم انداز های آینده

De novo formation of a new cell wall partitions the cytoplasm of the dividing cell during plant cytokinesis. The development of the cell plate, a transient sheet-like structure, requires the accumulation of vesicles directed by the phragmoplast to the cell plate assembly matrix. Fusion and fission of the accumulated vesicles are accompanied by the deposition of polysaccharides and cell wall structural proteins; together, they are leading to the stabilization of the formed structure which after insertion into the parental wall lead to the maturation of the nascent cross wall. Callose is the most abundant polysaccharide during cell plate formation and during maturation is gradually replaced by cellulose. Matrix polysaccharides such as hemicellulose, and pectins presumably are present throughout all developmental stages, being delivered to the cell plate by secretory vesicles. The availability of novel chemical probes such as endosidin 7, which inhibits callose formation at the cell plate, has proved useful for dissecting the temporal accumulation of vesicles at the cell plate and establishing the critical role of callose during cytokinesis. The use of emerging approaches such as chemical genomics combined with live cell imaging; novel techniques of polysaccharide detection including tagged polysaccharide substrates, newly characterized polysaccharide antibodies and vesicle proteomics can be used to develop a comprehensive model of cell plate development

چکیده

تشکیل از نو دیواره های سلولی جدید در طی سیتوکینز، سیتوپلاسم سلول در حال تقسیم را تقسیم می کند. توسعه صفحه سلولی که یک ساختار صفحه مانند موقت است نیازمند انباشت وزیکول های فراگموپلاستی برای تشکیل ماتریکس صفحه سلولی می باشد. ادغام و شکافت وزیکول های انباشته شده با رسوب گذاری پلی‌ساکاریدها و پروتئین های ساختاری دیواره سلولی همراه می باشد. با همدیگر، آنها منجر به تثبیت ساختار تشکیل شده می‌گردند که پس از الحاق به دیواره والدی منجر به بلوغ دیواره تازه تشکیل یافته می شوند. کالوز فراوان ترین پلی ساکارید در طی تشکیل صفحه سلولی می باشد و در طی بلوغ به تدریج با سلولز جایگزین می‌شود. پلی ساکاریدهای ماتریکس نظیر همی سلولز و پکتین ها احتمالا در تمام مراحل توسعه دیواره سلولی حضور دارند و بوسیله وزیکول های ترشحی به صفحه سلولی آزاد می گردند. دسترسی به پروب های شیمیایی جدید نظیر اندوسیدین 7 که تشکیل کالوز در صفحه سلولی را مهار می کند ابزار مفیدی برای تشریح انباشت زمانی وزیکول ها در صفحه سلولی و تعیین نقش حیاتی کالوز در طی سیتوکینز می باشد. از روش های نو ظهور نظیر ژنومیکس شیمیایی همراه با تصویربرداری سلول زنده؛ تکنیک های نوین شناسایی پلی ساکاریدها از جمله سوبستراهای پلی ساکاریدی تگ دار، آنتی بادی های ضد پلی ساکارید جدید و پروتئومیکس وزیکولی می‌توان برای توسعه یک مدل جامع از توسعه صفحه سلولی استفاده کرد.

1-مقدمه

تشکیل صفحه سلولی و دیواره ی سلولی جدید در طول سیتوکینز گیاه دو سلول دختری را از هم جدا می کند. این فرایند اساساً با سیتوکینز حیوانی و قارچی که در آن یک حلقه انقباضی آکتومیوزین غشای پلاسمایی را فشرده می کند تا دو سلول دختری را جدا کند، تفاوت دارد (1،2).  تشکیل صفحه سلولی یک فرایند پیچیده و چند وجهی است که بر نقل و انتقال وزیکولی هدایت شده توسط اسکلت سلولی و  رسوب گذاری مقادیر زیادی از پلی ساکارید متکی است (1،3)...