عنوان ترجمه شده مقاله: کنترل عصبی عروقی پس از ورزش در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی مزمن

It remains unknown whether or not a reduction in muscle sympathetic nerve activity in heart failure patients is associated over time with the effects of long- or short-term repeated exercise. 10 chronic heart failure patients, age 49±3 years old, functional class I-III NYHA, ejection fraction <40% were randomly submitted to either an acute bout of moderate continuous exercise OR high-intensity interval exercise. Muscle sympathetic nerve activity (microneurography) and forearm blood flow (venous occlusion plethysmography) were evaluated pre- and post-exercise sessions. The moderate exercise consisted of cycle exercise at an intensity corresponding to anaerobic threshold. The interval exercise consisted of a 2-min cycle exercise at intensity corresponding to anaerobic threshold, followed by a 1-min exercise set at respiratory compensation point. Exercise capacity was evaluated by cardiopulmonary exercise test. The caloric expenditure in both sessions was 100 kcal. Baseline muscle sympathetic nerve activity and forearm blood flow levels were not different between sessions. Moderate or high-intensity exercise caused no significant changes in muscle sympathetic nerve activity and forearm blood flow. These findings suggest that the reduction in muscle sympathetic nerve activity and the increase in forearm blood flow provoked by exercise training in chronic heart failure patients are due to cumulative effects over time

چکیده

ارتباط بین کاهش فعالیت عصبی سمپاتیک در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی در طی زمان با تاثیرات ورزش طولانی مدت یا کوتاه مدت ناشناخته است. تعداد 10 بیمار مبتلا به نارسایی قلبی مزمن، با سن 3±49 سال، گروه تابعی I–III NYHA، کسر خروجی< 40% بطور تصادفی در یک دوره حاد ورزش مداوم با شدت متوسط یا ورزش اینتروال با شدت بالا شرکت نمودند. فعالیت عصب سمپاتیک عضله (میکرونروگرافی) و جریان خون ساعد (پلیتزموگرافی انسداد سیاهرگی) قبل و بعد از جلسات ورزش مورد ارزیابی قرار گرفت. ورزش با شدت متوسط شامل ورزش دوچرخه‌سواری با شدت مرتبط با آستانه بی‌ هوازی بود. ورزش اینتروال متشکل از 2 دقیقه ورزش دوچرخه‌سواری در شدت مرتبط با آستانه بی‌هوازی بود که به دنبال آن دوره یک دقیقه‌ای ورزش در نقطه تعادل تنفسی انجام می‌شد. ظرفیت ورزشی از طریق تست ورزش قلبی-ریوی محاسبه می‌شد. مصرف کالری در هر دو جلسه به میزان 100 کیلوکالری بود. سطوح جریان خون ساعد و فعالیت حد پایه عصب سمپاتیک عضله در بین جلسات متفاوت نبود. ورزش با شدت متوسط یا بالا هیچ‌گونه تغییر معناداری را در فعالیت سمپاتیک عضله یا جریان خون ساعد موجب نشد. این یافته‌ها نشان می‌دهد که کاهش فعالیت سمپاتیک عضله و افزایش جریان خون ساعد که با انجام تمرین ورزشی در افراد بیمار مبتلا به نارسایی قلبی مزمن، تحریک شده است، ناشی از تاثیرات  تراکمی در طی زمان می‌باشد.

1-مقدمه

نارسایی قلبی یک سندرم کاملا پیچیده است که با تحمل به ورزش به سبب برون‌ ده قلبی ناکافی جهت حفظ هموستاز متابولیک تشخیص داده می‌شود. این تغییرات منجر به وخیم‌تر شدن کیفیت زندگی افراد و نیز تضعیف پیش‌بینی بیماری می‌شود.  عدم تعادل قلبی به دنبال تعدیل سمپاتیک در نارسایی قلبی مزمن CHFZ شرح داده شده است. سطوح  فعالیت عصب سمپاتیک عضله (MSNA) و کاتکولامین پلاسما اساسا در بیماران مبتلا به CHF افزایش می‌یابد...