عنوان ترجمه شده مقاله: هم پوشش دار کردن لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس درون اینولین یا پلی دکستروز در ریزذرات لیپید جامد که حفاظت ایجاد کرده و پایداری را بهبود می بخشد

The aims of this study were to produce and evaluate solid lipid microparticles (SLM) in which Lactobacillus acidophilus (La), a probiotic, was co-encapsulated with a prebiotics, either inulin (Inu) or polydextrose (Poly) using spray chilling technology. Morphological, chemical, and thermal characterisation of SLMs were conducted, along with survival assays to evaluate the resistance of the probiotic to the microencapsulation process, its resistance to exposure to simulated gastric fluids (SGF) and simulated intestinal fluids (SIF), and its stability throughout storage for 120 days at − 18, 7 and 22 °C in a vacuum or with controlled relative humidity. Cell viability was not affected by the spray-chilling process. All of the microcapsules produced in the present study increased the survival rate of La exposed to SGF and SIF compared to that of free probiotic cells. Promising results were obtained when these microcapsules were stored refrigerated and frozen with a controlled relative humidity. This study indicated that combined spray chilling process, combined with the addition of a prebiotic component, specifically polydextrose is an interesting technology for the protection, delivery and improve stability of probiotics, which increases the potential of symbiotic SLMs. Scaling up the spray chilling technique will allow efficient encapsulation of probiotics in a lipid matrix

چکیده

هدف این مطالعه، تولید و ارزیابی ریزذرات لیپید جامد (SLM) بود که در آن لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس (La)، یک پروبویتیک، با یک پریبیوتیک، اینولین  یا پلی دکستروز  با استفاده از فناوری سردکردن افشان ه­ای پوشش دار شد. ویژگی های مورفولوژیکی، شیمیایی و گرماییِ SLM در کنار آزمایش های بقا اجرا شد تا مقاومت پروبیوتیک در برابر فرآیند ایجاد پوشش ریز، هم چنین مقاومت آن در در هنگام قرار گرفتن در معرض سیالات معده ای شبیه سازی شده (SGF) و مایعات روده ای شبیه سازی شده (SIF) و پایداری آن در کل ذخیره سازی برای 120 روز در دمای منفی 18، 7 و 22 درجه در یک خلاء یا رطوبت نسبی کنترل شده، ارزیابی شود. زیست پذیری سلول تحت تاثیر فرآیند سردکردن افشانه­ای قرار نگرفت. همه ی ریزکپسول های تولید شده در مطالعه ی کنونی، نرخ بقای La را در مقایسه با سلول های پروبیوتیک آزاد که در معرض SGF و SIF بود، بالا بردند. نتایج امیدوارکننده زمانی بدست آمدند که این ریزکپسول ها در یخچال و به صورت یخ زده با یک رطوبت نسبی کنترل شده ذخیره شدند. این مطالعه نشان داد که فرآیند سرد کردن افشان ه­ای همراه با افزودن جز پریبیوتیک، به طور خاص پلی دکستروز، یک فناوری جالب برای محافظت، انتقال و بهبود پایداری پروبیوتیک ها است که توان همزیگری SLMها را افزایش می دهد. افزایش مقیاس تکنیک سردکردن افشان ه­ای باعث می شود تا پوشش دار کردنِ پروبیوتیک ها در ماتریس لیپید، بازدهی خوبی داشته باشد.

1-مقدمه

پروبیوتیک ها می توانند میکروب های روده ای را تعدیل کنند و وجود پروبیوتیک ها که مواد قابل تخمیر هستند، تاثیر سودمندی بر رشد و یا فعالیت باکتری ها در روده ی بزرگ دارند. یک رابطه­ ی هماهنگ بین پروبیوتیک ها و پریبیوتیک ها وجود دارد که در آن پریبیوتیک ها توسط پروبیوتیک ها به عنوان منبع کربن و انرژی مصرف می شوند و استقرار آنها در محیط روده بر استقرار میکروارگانیزم های بیماری زا ارجحیت دارد...