Abstract
Soil liquefaction and associated ground failures have been a major source of damage during the past earthquakes. The risk of liquefaction and associated ground deformation can be reduced by various ground-improvement methods including the stone column (gravel drain) technique. This paper presents the current state of the stone column technologies as a liquefaction countermeasure. A comprehensive review is provided aiming to: (a) identify key considerations for the general use of stone columns as a liquefaction countermeasure, (b) provide insights for design and construction, (c) compile the latest research developments, and (d) identify sources of useful information. Case histories of field applications and observed field performance are cited to portray different stone column applications and observed effectiveness. The paper identifies areas where more research is needed and includes recommendations for future research and development
چکیده
روانگرایی خاک و شکستِ زمینِ همراه یک منبع اصلی خسارت در زلزله های گذشته بوده است. خطر روانگرایی و تغییر شکل زمین همراه را می توان با روش های مختلف بهسازی- زمین از جمله روش ستون سنگی (زهکش شنی) کاهش داد. این مقاله وضعیت فعلی فن آوری های ستون های سنگی را به عنوان یک اقدام متقابل رونگرایی ارائه می کند. یک بررسی جامع با اهداف ذیل ارائه شده است: (الف) شناسایی ملاحظات کلیدی برای استفاده معمولی از ستون های سنگی به عنوان یک اقدام متقابل روانگرایی، (ب) ارائه بینش هایی برای طراحی و ساخت و ساز، (ج) گردآوری آخرین پیشرفت های تحقیقاتی، و (د) شناسایی منابع اطلاعات مفید. سوابق کاربردهای میدانی و عملکرد میدانیِ مشاهده شده برای به منظور تصویر کشیدن کاربردهای ستون های سنگی مختلف و کارایی مشاهده شده، ذکر شده اند. این مقاله حوزه هایی را که تحقیقات بیشتری مورد نیاز است شناسایی می کند و توصیه هایی را برای تحقیق و توسعه آینده در بردارد.
1- مقدمه
روانگرایی خاک و شکست زمین همراه یک منبع اصلی خسارت (آسیب) در طول بسیاری از زلزله های گذشته بوده است (به عنوان مثال، Seed et al., 1990; Ishihara et al., 1992; Bardet et al., 1995; Sitar, 1995; Japanese Geotechnical Society, 1996;Ansal et al., 1999; Sugito et al., 2000; Krinitzsky and Hynes, 2002). در اصطلاح کلی، روانگرایی به از دست دادن قدرت در خاک های فاقد چسبندگی و اشباع، به دلیل ایجاد فشار منفذی در طول بارگذاری پویا اشاره دارد. روانگرایی در درجه اول در رسوبات جوان –به لحاظ زمین شناسی- ماسه ای و سیلتی در نواحی دارای سطوح بالای آب های زیرزمینی اتفاق می افتد. شواهد روانگرایی در زلزله های اخیر و همچنین قدیمی رایج بوده است (Obermeier, 1998; Tuttle et al., 2000; Schneider et al., 2001). رسوبات (نهشته های) خیلی مستعد به روانگرایی شامل نهشته های اشباع زمان هولوسن تا اواخر پلیستوسن، کانال رودخانه ای و آبرفت دشت سیلابی، نهشته های بادی، و خاکریز (سنگریز)هایی که بطور ضعیف فشرده شده اند، می باشد...