Abstract
We study the use of performance measurement systems in the public sector. We hypothesize that the way in which these systems are being used affects organizational performance, and that these performance effects depend on contractibility. Contractibility encompasses clarity of goals, the ability to select undistorted performance metrics, and the degree to which managers know and control the transformation process. We expect that public sector organizations that use their performance measurement systems in ways that match the characteristics of their activities outperform those that fail to achieve such fit. We test our hypotheses using survey data from 101 public sector organizations. Our findings indicate that contractibility moderates the relationship between the incentive-oriented use of the performance measurement system and performance. Using the performance measurement system for incentive purposes negatively influences organizational performance, but this effect is less severe when contractibility is high. We also find that an exploratory use of the performance measurement system tends to enhance performance; this positive effect is independent of the level of contractibility. The effectiveness of the introduction of performance measurement systems in public sector organizations thus depends both on contractibility and on how the system is being used by managers. These findings have important implications, both for practice and for public policy
چکیده
ما استفاده از سیستم های ارزیابی عملکرد را در بخش دولتی مورد مطالعه قرار می دهیم. ما فرض را بر این قرار می دهیم که روشی که در آن این سیستم ها مورد استفاده قرار می گیرند بر عملکرد سازمانی تاثیر می گذارد، و اینکه این اثرات عملکرد به قابلیت انقباض بستگی دارند. قابلیت انقباض دربرگیرنده شفافیت اهداف، توانایی برای انتخاب معیارهای عملکردی بدون تحریف، و درجه ای است که مدیران فرایند تغییر را می دانند و کنترل میکنند. ما انتظار داریم سازمان های بخش دولتی که از سیستم های ارزیابی عملکرد خود به شیوه هایی استفاده میکنند که با ویژگی های فعالیت های آنان سازگار است نسبت به سازمان هایی که در دستیابی به این سازگاری موفق نیستند، از عملکرد بهتری برخوردار باشند. ما فرضیه های خود را با استفاده از داده های پیمایشی برگرفته از 101 سازمان بخش دولتی آزمون مینماییم. یافته های ما نشان میدهند که قابلیت انقباض رابطه بین استفاده مشوق مدار از سیستم ارزیابی عملکرد و عملکرد را تعدیل مینماید. استفاده از سیستم ارزیابی عملکرد برای اهداف تشویقی بطور منفی بر عملکرد سازمانی تاثیر میگذارد، اما این تاثیر زمانی که قابلیت انقباض بالا است شدت کمتری دارد. ما همچنین دریافتیم که یک استفاده اکتشافی از سیستم ارزیابی عملکرد معمولا عملکرد را ارتقاء میدهد؛ این اثر مثبت مستقل از سطح قابلیت انقباض است. اثربخشی معرفی سیستم های ارزیابی عملکرد در سازمان های بخش دولتی از اینرو هم به قابلیت انقباض و هم بر چگونگی استفاده از سیستم توسط مدیران متکی است. این یافته ها مفاهیم مهمی را هم برای عمل و هم برای سیاست عمومی دارد.
1-مقدمه
در طول دو دهه گذشته، معرفی ارزیابی عملکرد یکی از گسترده ترین روندهای بین المللی در مدیریت دولتی بوده است (پولیت، 2006). اصلاحات در روح حرکت مدیریت دولتی جدید (NPM) منجر به تغییرات اساسی در مدیریت سازمان های بخش دولتی، بر اساس مفهوم بازارهای رقابتی و اتخاذ تکنیک های مدیریت بخش خصوصی شده است (گروت و بودینگ، 2008؛ هود، 1995؛ پولیت، 2002؛ واکر و همکاران، 2011). اگرچه ظهورهای خاص اصلاحات NPM در طول زمان و در میان کشورها متفاوت است (کلمان و فریدمن، 2009؛ پولیت، 2006)، آنها در تعدادی از زمینه های رایج مشترکاند (هود، 1995؛ پولیت، 2002؛ تر بوگت، 2008). دو ویژگی رایج تفکر NPM معرفی عقلانیت اقتصادی و کارایی بعنوان اصول مهم، و باور آن به اثرات سودمند رویه ها و ابزارهای مدیریت روشمند (تر بوگت و همکاران، 2010)، از جمله رویه های ارزیابی عملکرد میباشد...