Abstract
Classical dynamics and the classical concept of space-time reality is based on the assumption that the objects of physics can be observed continuously The discrete structure of matter (atoms) and fields (quanta), however, implies that the process of observation is quantized In this paper we discuss the consequences of this paradigm change from continuity to discreteness and from determinism to chance. By taking into account the quantized structure of observation, we are led to the conclusion that the classical concept of reality has to be replaced by a quantum concept of observability. It implies that quantum dynamics is not a generalization of classical dynamics. Rather, the two theories apply to complementary idealizations of nature representing opposite extremes on a scale of observability. They are related by correspondence rules. Both theories disregard experimental noise. Statistical and thermal noise provide the experimental foundation for statistical physics
چکیده
دینامیک کلاسیک و مفهوم کلاسیکی از واقعیت فضا – زمان بر اساس این فرضیه است که اجسام فیزیکی را می توان به طور پیوسته مشاهده نمود. ولی ساختار گسسته ی ماده (اتم ها) و میدان ها (کوانتاها) نشان می دهد که فرآیند مشاهده کوانتیزه (گسسته) است. در این مقاله، ما درباره پیامدهای این تغییر ایده آل از پیوستگی به گسستگی و از قطعیت به احتمالات صحبت می کنیم. با در نظر گرفتن ساختار گسسته ی امر مشاهده، ما به این نتیجه گیری می رسیم که مفهوم کلاسیکی واقعیت باید با مفهوم کوانتومی مشاهده پذیری جایگزین شود. این بیان می کند که دینامیک کوانتومی تعمیمی از دینامیک کلاسیک نیست. در عوض دو نظریه برای ایده آل سازی تکمیلی ماهیت نشان دهنده ی کران های مقابل در مقیاس مشاهده پذیری به کار می روند. آنها با قوانین متناظر بهم مربوط می شوند. هر دو نظریه، نویز تجربی را نادیده می گیرند. نویز آماری و گرمایی، اساس تجربی را برای فیزیک آماری می سازد.
1-مقدمه
فیزیک ما را با هر دو قوانین آماری و دینامیک مواجه می سازد. قوانین دینامیک،قطعیت را نشان می دهند ولی قوانین آماری، تاثیر احتمالات در طبیعت را بیان می کنندو اغلب نظریه های دینامیکی بعنوان قوانین بنیادی به شمار می آیند. این ها مکانیک و الکترودینامیک در فیزیک کلاسیک، و دینامیک کوانتومی در فیزیک مدرن هستند. با این همه این نظریه های دینامیک یک نقص اساسی دارند. آنها نمی توانند اتلاف و بازگشت ناپذیری فرآیندهای مشاهده شده در طبیعت را توضیح دهند. اتلاف و بازگشت ناپذیری به قوانین احتمالات مربوط می شوند...