عنوان ترجمه شده مقاله: اندازه گیری نرخ خطا در معماری سرویس گرا، با استفاده از منطق فازی

Service-Oriented architecture is a developing method to creating distributed programs for flexible and dynamic architecture and is highly suitable for expanding the distributing systems. The use of this architecture has increased the design of software systems. Reliability is the main challenge of this architecture. The fault tolerance mechanism is one of the existing mechanisms for creating reliable services and failure rate measurement of the system is a challenge for fault tolerance. In this paper we propose a method named Service-Oriented SysFailRate Measurement for measuring the failure rate of the system in service-oriented architecture using fuzzy logic. In this system we used incomplete description of a service, lack of integration, incorrect format, and being out of the pre-determined time out factors to measuring the failure rate. Testing rests demonstrated that this approach is promising to significantly improve measuring the failure rate in Service-Oriented architecture

چکیده

معماری سرویس گرا را می­توان متدی توسعه یافته به منظور ایجاد برنامه های توزیع شده ای برای معماری پویا و انعطاف پذیر دانست که یک چنین معماری ای را می­توان برای توسعه ی سیستم های توزیع کننده بسیار مناسب دانست. استفاده از این معماری باعث افزایش طراحی سیستم های نرم افزاری گردیده است. یکی از چالش های اصلی در این معماری، قابلیت اطمینان می­باشد. مکانیسم تحمل پذیری در برابر خطا را می­توان یکی از مکانیسم های موجود برای ایجاد سرویس هایی ایمن دانست که اندازه گیری نرخ خطا در آن می­تواند برای حمل پذیری در برابر خطا، یک چالش باشد. در این مقاله قصد داریم متدی را با نام SysFialRate سرویس گرا ارائه دهیم که نرخ خطای سیستم را در یک معماری سرویس گرا و با استفاده از منطق فازی اندازه گیری می­کند. در این سیستم، ما از تشریح ناقصی از سیستم استفاده کرده ایم که فاقد ادغام بوده و فرمت نادرستی دارد و برای اندازه گیری نرخ خطا، از فاکتور های زمانی خارج است. تست ها نیز نشان داده اند که این روش می­تواند به میزان قابل ملاحظه ای باعث بهبود نرخ خطا در معماری سرویس گرا گردد

1-مقدمه

معماری سرویس گرا را می­توان جذاب ترین روش برای توسعه ی سیستم نرم افزاری دانست که از آن برای تولید برنامه های کاربردی پیچیده استفاده می­شود. با استفاده از این روش، برنامه های عملی مبتنی بر معماری سرویس گرا، بر اساس سرویس ایجاد می­شوند ولی کدگذاری نشده اند. در داخل این معماری، یک سرویس را میتوان یک تابع یا مجموعه ای از توابع و اعمالی دانست که یک برنامه ی کاربردی را هدایت میکنند. در سیستم های قدیمی ای که بر مبنای سرویس ها نبوده اند، این توابع به صورت خودکار در داخل سیستم تبدیل می­شدند[1]. امروزه، معماری سرویس گرا در سطح زیادی به عنوان یک معماری انعطاف پذیر برای توسعه ی سیستم های پویا استفاده می­شود[2,3]. این سیستم، دارای اتصالات و پیکربندی پویایی برای توسعه ی سیستم های توزیعی مختلف می­ باشد…