Abstract
There is a wide range of evaluation methods. On the basis of which criteria should one method be chosen? On what scientific foundations are the results of numerous evaluations based? How can reliability and empirical validity be tested? The relevance of such questions is heightened in new fields of action such as agri-environmental policy. This paper aims to demonstrate that theoretical advances on level and types of evidence (existence, causality, effectiveness) can help resolve these issues. The main evaluation methods are classified into three main categories, according to their main goal (to learn, measure, understand) and linked to the debate on types of evidence. The analysis is illustrated by comparing evaluation methods in the field of agro-environmental policies and farm advisory services. Attention is drawn to the shortcomings of each method with respect to corroborating facts as well as existing complementarities and trade-offs between methods in terms of empirical validity
چکیده
طیف گسترده ای از روش های ارزیابی وجود دارد، بر اساس کدامیک از معیارها می توان یک روش را انتخاب نمود؟ بر چه پایه های علمی نتایج حاصل از ارزیابی های متعدد بررسی می شوند؟ چگونه می تواند قابلیت اطمینان و اعتبارسنجی تجربی آزمایش ها را مورد ارزیابی قرار داد؟ ارتباط چنین پرسش هایی در زمینه های جدید فعالیتی از جمله سیاست های محیط زیست کشاورزی افزایش یافته است. این مقاله قصد دارد تا نشان دهد که پیشرفت های نظری در سطح و نوع شواهد (وجود، علیت، اثر) می تواند به حل این مسائل کمک کند. روش های ارزیابی اصلی به سه دسته اصلی، با توجه به هدف اصلی آنها (یاد گیری، اندازه گیری، درک) تقسیم شده و با بحث در باره انواع شواهد مرتبط می شوند. تجزیه و تحلیل ارائه شده در این مقاله با مقایسه روش های ارزیابی در زمینه سیاست های کشت و زیست محیطی و خدمات مشاوره کشاورزی نشان داده شده است. همچنین، در این مقاله توجه به کاستی های هر روش با توجه به واقعیت های تأیید شده و همچنین مکمل های موجود و ارتباط بین دو روش از نظر اعتبارسنجی تجربی استفاده شده است.
واژه های کلیدی: ارزیابی، شواهد، توسعه کشاورزی، کشاورزی -محیط زیست
1-مقدمه
ارزیابی یک جزء حیاتی از تلاش ها جهت هدف قرار دادن بهتر عمل عمومی است. برای تصمیم گیرندگان عمومی، وجود طیف گسترده ای از روش های ارزیابی منجر به مطرح شدن سوالاتی می شود. بر اساس کدامیک از معیارها می توان یک روش را انتخاب نمود؟ بر چه پایه های علمی نتایج حاصل از ارزیابی های متعدد بررسی می شوند؟ چگونه می تواند قابلیت اطمینان و اعتبارسنجی تجربی آزمایش ها را مورد ارزیابی قرار داد؟ ارتباط چنین پرسش هایی در زمینه های جدید فعالیتی از جمله سیاست های محیط زیست کشاورزی -که در آن شکافی بین دانش و فقدان داده های آماری وجود دارد- افزایش یافته است...