Abstract
The objective of the present study is to examine whether household access to microfinance reduces poverty. Using national household data from India, treatment effects model is employed to estimate the poverty-reducing effects of Micro Finance Institutions (MFIs) loans for productive purposes, such as investment in agriculture or non-farm businesses on household poverty levels. These models take into account the endogenous binary treatment effects and sample selection bias associated with access to MFIs. Despite some limitations, such as those arising from potential unobservable important determinants of access to MFIs, significant positive effect of MFI productive loans on multidimensional welfare indicator has been confirmed. The significance of “treatment effects” coefficients has been verified by both Tobit and Propensity Score Matching (PSM) models. In addition, we found that loans for productive purposes were more important for poverty reduction in rural than in urban areas. However in urban areas, simple access to MFIs has larger average poverty-reducing effects than the access to loans from MFIs for productive purposes. This leads to exploring service delivery opportunities that provide an additional avenue to monitor the usage of loans to enhance the outreach
چکیده
هدف از تحقیق حاضر، بررسی این موضوع است که آیا دسترسی خانواده ها به اعتبارات خرد، فقر را کاهش می دهد. با استفاده از اطلاعات خانوار ملی هند، مدل اثرات درمان به منظور برآورد اثر کاهشی فقر موسسات اعتبارات خرد (نهاد های سرمایه گذاری) که برای مقاصد تولیدی، از جمله سرمایه گذاری در کشاورزی و یا کسب و کار غیر زراعی در سطح فقر خانوار وام می دهند ، به کار رفت. این مدل اثرات درمان درونی دوگانه و سوگیری انتخاب نمونه همراه با دسترسی به نهادهای سرمایه گذاری خرد را به کار می گیرد. با وجود برخی محدودیتها، مانند محدودیت هایی که ناشی از پتانسیل عوامل مهم غیر قابل مشاهده دسترسی به نهادهای سرمایه گذاری است، اثر مثبت معنادار وام های تولیدی MFI در شاخص رفاه چند بعدی تأیید شده است. اهمیت ضرایب "اثرات درمان" توسط هر دو مدل Tobit و تطبیق امتیاز تمایل (PSM) تأیید شده است. علاوه بر این، ما متوجه شدیم که وام برای مقاصد تولیدی برای کاهش فقر در مناطق روستایی مهم تر از مناطق شهری بود. با این حال در مناطق شهری، دسترسی آسان به نهادهای سرمایه گذاری، نسبت به دسترسی به وام نهاد های سرمایه گذاری خرد برای اهداف تولیدی، تاثیر بیشتری بر کاهش میانگین فقر دارد. این امر منجر به بررسی فرصت های ارائه خدمات که راهی اضافی برای نظارت بر استفاده از وام به منظور افزایش کمک رسانی ارائه می کند، می شود.
1-مقدمه
توسعه ی بخش سرمایه گذاری خرد بر اساس این مفهوم است که خانواده های فقیر تحت تاثیر عدم دسترسی و ارائه نامناسب خدمات مالی قرار می گیرند. این تلاش برای کاهش میزان محرومیت مالی در میان فقرا به عنوان راه حلی جایگزین برای شکست در اعطای وام های کشاورزی و شیوه های کمک های اعتبار روستایی دیده شده است که توسط یارانه های قابل توجه، تخصیص اعتباری گرایش شهری، هزینه های مبادله (تراکنش) بالا، نرخ قصور بالا، شیوه های فاسد و مشوق های منحرف شده متضرر شده (آرون، Hulme، متین، و رادرفورد، سال 2005، فصل 9). با وجود رشد استثنایی بخش های سرمایه گذاری خرد در طول سه دهه گذشته به حدود 40 میلیون مشتری، بسیاری از نقاط جهان در حال توسعه هنوز هم با تقاضای زیادی برای خدمات مالی خرد توصیف و مشخص می شوند...