Abstract
Historical urban centers are negatively affected and have lost their attractiveness and charm due to the changes of life styles and preferences within time. Recently, the importance of the central areas of urban settlements has been recognised, and the search for the components of a healthy city Centre in order to recover such areas as vital parts of the city has become a priority. In this context, the concepts of vitality and viability have become the focus of the subject in relation with revitalisation
A two-staged research was conducted to determine the degree of urban vitality in the Eminönü district of Istanbul, which represents most of the transformations and problems. In order to examine the changes in urban vitality over time, the data gathered in 1985-1988 and 2002-2004 were evaluated by creating a specific benchmark index. By taking the general characteristics of Eminönü into consideration, the number of dwellings, population, business areas and the m² unit prices of the land were used as urban vitality performance indicators. For a more sound explanation of the urban vitality change in selected neighbourhoods of Eminönü a public survey has been executed and evaluated by factor analysis
According to the urban vitality assessment of Eminönü District, it has been seen that there is a value increase in Cankurtaran, Küçükayasofya, Mimar Hayrettin, Muhsine Hatun and Nişanca and a negative change on the other quarters. Depending on the findings of urban vitality assessment and survey results, necessary strategic approaches developed in addition to a model in relation with city centers revitalization process
چکیده
مراکز تاریخی شهری تحت تاثیرات منفی قرار گرفته اند و جذابیت و مسحورکنندگی خود را به دلیل تغییرات سبک های زندگی و اولویت های زمانی از دست داده اند. اخیرا، اهمیت مناطق اصلی مسکونی شهری شناخته شده اند و تحقیق برای یافتن اجزایی که منجر به ایجاد مراکز شهری سالم می شود ادامه دارد، هدف از این کار بازیابی چنین مناطقی بعنوان بخشهای حیاتی شهر بعنوان یک اولویت است. در این زمینه، مفاهیم سرزندگی و زیست پذیری در بحث تجدید حیات، مبدل به مفاهیمی اصلی و تمرکز پذیر شده اند.
تحقیقی دو مرحله ای با هدف تعیین میزان سرزندگی شهری در منطقه Eminönü از استانبول انجام شد، این تحقیق بیشتر تغییرات و مشکلات را نشان می دهد. برای بررسی تغییرات در سرزندگی شهری طی زمان، داده ها بین سالهای 1985 تا 1988 و 2002 تا 2004 جمع آوری شدند و با ایجاد شاخص محک زنی خاصی ارزیابی گردیدند. با در نظر گرفتن ویژگی های کلی Eminönü، تعداد خانه های مسکونی، جمعیت، حوزه ها و مناطق تجاری و قیمت های بر اساس هر متر مربع از زمین، در شاخص های بازده مربوط به حیات پذیری و سرزندگی این منطقه به کار رفتند. برای توضیحی محکم تر، از تغییر سرزندگی شهری در مناطق اطراف Eminönü، یک ارزیابی عمومی به اجرا درآمد و این ارزیابی توسط تحلیل مولفه ها سنجیده شد.
بر اساس ارزیابی و برآورد ویژگی حیاتی منطقه Eminönü، مشاهده شد که افزایش ارزشی در کانکورتاران، کوچوک آیاصوفیه، میمار هایرتدین، محسین هاتون و نیشانجا وجود داشته است و در بخش های دیگر تغییر منفی رویت شد. بر اساس یافته های مربوط به ارزیابی انرژی حیاتی و سرزندگی شهری و نتیاج ارزیابی ها، روشهای راهبردی لازم همراه با مدلی در رابطع با فرایند تجدید حیات مراکز شهری تهیه شدند.