Abstract
The interconnection between moral distress, moral sensitivity, and moral resilience was explored by constructing two hypothetical scenarios based on a recent Swedish newspaper report. In the first scenario, a 77-year-old man, rational and awake, was coded as “do not resuscitate” (DNR) against his daughter’s wishes. The patient died in the presence of nurses who were not permitted to resuscitate him. The second scenario concerned a 41-year-old man, who had been in a coma for three weeks. He was also coded as “do not resuscitate” and, when he stopped breathing, was resuscitated by his father. The nurses persuaded the physician on call to resume life support treatment and the patient recovered. These scenarios were analyzed using Viktor Frankl’s existential philosophy, resulting in a conceivable theoretical connection between moral distress, moral sensitivity, and moral resilience. To substantiate our conclusion, we encourage further empirical research
چکیده
به هم پیوستگی بین پریشانی اخلاقی، حساسیت اخلاقی و تاب آوری اخلاقی با ایجاد دو سناریوی فرضی بر اساس گزارشی اخیر در روزنامه ای سوئدی مورد تحقیق قرار گرفت. در سناریوی اول، یک مرد 77 ساله ی منطقی و بیدار به عنوان «احیا نشونده» و بر خلاف خواسته های دخترش کدگذاری شد. بیمار در حضور پرستارانی که اجازه نداشتند او را احیا کنند فوت کرد. سناریوی دوم در ارتباط با مردی 41 ساله بود که به مدت 3 ماه در کما قرار داشت. او نیز به عنوان «احیا نشونده» کدگذاری شد و وقتی تنفسش متوقف شد، توسط پدرش احیا شد. پرستاران، پزشک کشیک را قانع کردند تا به درمان با تنفس مصنوعی با دستگاه ادامه دهد و بیمار بهبود یافت. این سناریوها با استفاده از فلسفه ی وجودی تحلیل شدند که این تحلیل منجر به یک ارتباط نظری قابل تصور بین پریشانی اخلاقی، حساسیت اخلاقی و تابآوری اخلاقی شد. ما برای اثبات نتیجه گیریمان تحقیقات تجربی بیشتر را تشویق میکنیم.
لغات کلیدی: فلسفه ی وجودی · معنا · پریشانی اخلاقی · حساسیت اخلاقی · تابآوری اخلاقی
1- مقدمه
سازمان اخلاقی در حرفه ی مراقبت های بهداشتی، اساساً یک فرآیند بین رابطه ای و دینامیک است که به وسیله ی حساسیت اخلاقی تلقین میشود- حساسیت اخلاقی یک هوشیاری در ارتباط با استنباط اخلاقی در تصمیمگیری به جای یک فرد دیگر است (لوتزن و همکاران، 2006). بعد از عمل اخلاقی، انعکاس، توجیه مسئولیت پذیری شخصی و اخلاقی را برای تصمیم گرفته شده داریم (ادواردز و همکاران،2011؛ پیتر 2011). از نقطه نظر دیدگاه اخلاق رابطه ای، سازمان اخلاقی نه تنها شامل توانایی شهودی ظرفیت عاطفی میباشد، بلکه در نگرش احترام به دیگری نیز نشان داده میشود (برگوم و دوستر، 2005). اگر چه این ظرفیت های شخصی ممکن است موجود باشند، ولی سازمان اخلاقی همواره وقتی تضاد مقادیر روی میدهند و ضرورتهای اخلاقی در تضاد با ضرورت دیگر هستند کار ساده ای نیست. روش اصولی اخلاقی-زیستی برای تصمیمگیری اخلاقی به صورت کامل این موضوع را به رسمیت نشناخته است که ضرورتهای اخلاقی مذکور در یک زمینه ی رابطه ای مبتنی شده اند دیدگاه های متضاد در تیم بین رشته ای و بین اعضای خانواده میتوانند منجر به موقعیت هایی بدون توافق و یا تصمیمگیری رضایتبخش شوند...