عنوان ترجمه شده مقاله: شیوه های مدیریت بودجه بندی سرمایه در ژاپن

چکیده

بودجه بندی سرمایه، یکی از مهم ترین فاکتور ها در پروسه  تصمیم گیری شرکت می باشد. داده های حاصل از مطالعات بیشمار قبلی نشان می دهند  که مدیران روش ساده دوره برگشت سرمایه   ( مدل بازپرداخت تنزیل شده ) را نسبت به روش  ارزش حال خالص   (مدل ارزش فعلی پرداخت ها و هزینه های آتی ) ترجیح می دهند که اهالی دانشگاه از این روش به عنوان روش برتر نام می برند. بویژه، تقریباً همه پژوهش های تحقیقاتی در ژاپن نشان داده اند که  مدیران شرکت های ژاپنی تمایل دارند تا از مدل ارزش فعلی پرداخت ها و هزینه های آتی نظیر روش ساده برگشت سرمایه استفاده کنند. این شکاف جالب توجه بین شیوه کسب و کار و تئوری دانشگاهی تا مدت ها به عنوان معمایی برای جامعه دانشگاهی مطرح بوده  است.

من از اکتبر 2008 تا ژانویه 2009، تحقیقی را در فرم پرسشنامه انجام دادم که برای 225 نفر از افراد مسئول بودجه بندی سرمایه در شرکت های فهرست شده در بورس توکیوارسال کردم که تمرکز پژوهشی ام بر روی شیوه های بودجه بندی سرمایه بود. مقاله پیشرو نتایج تحقیق پرسشنامه ای را ارایه می نماید و شیوه های بودجه بندی سرمایه در شرکت های ژاپنی را ارزیابی می کند. نتایج نشان می دهند که شرکت های ژاپنی از طریق ترکیب روش دوره برگشت سرمایه و روش ارزش فعلی خالص بر تصمیمات اشان مدیریت می کنند. در حالی که اکثر مدیران مالی از ابزار چندتایی در پروسه بودجه بندی سرمایه استفاده می کنند، این نتایج، هم ترازی بهتر دیدگاه ها بین دانشگاهیان و بخش کسب و کار را منعکس می سازند.

فهرست مطالب

1-مقدمه

2-بازنگری تحقیق قبلی

1-2- ایالات متحده

2--2 ژاپن

3- انتخاب نمونه برای این تحقیق

4-نتایج

1-4 فراوانی استفاده از روش های بودجه بندی سرمایه در ژاپن

2-4 -انواع سرمایه گذاری ها و روش های بودجه بندی سرمایه

5-نتیجه گیری ها و پیچیدگی ها

1-مقدمه

مدل های اتخاذ تصمیم برای بودجه بندی سرمایه صنفی از طریق فرآیند های تصمیم گیری مهم انتقادی در مورد بودجه بندی سرمایه توسط مدیران شرکت استفاده می شوند. در اینجا انواع روش های بودجه بندی سرمایه وجود دارند : روش ارزش فعلی خالص (NPV) ، روش  نرخ بازدهی داخلی (IRR)، روش دوره برگشت سرمایه ساده ( DPP)، روش حسابداری نرخ بازدهی (ARR) نظیر RIO و روش گزینه واقعی (RO).

تقریباً تمامی مقاله ها و رساله های دانشگاهی به  مدیران  پیشنهاد داده اند که به طور حتم  از روش های بسیار دقیق و مناسب استفاده کنند تا بالاترین برگشتی سرمایه را با کمترین ریسک برای شرکت هایشان تضمین کنند تا ارزش سهامدار  را به حداکثر برسانند. مطالب دانشگاهی بویژه مطالبی که به تئوری مالی اختصاص یافته اند، از اینرو مشخص کرده اند که مدل های ارزش فعلی پرداخت ها و هزینه های آتی نظیر NVP برای تصمیم گیری در رابطه با سرمایه گذاری سرمایه مطلوب می باشند چون افزایش NPV به طور مستقیم با ارزش یکپارچه افزایش یافته مرتبط می باشند.

در حالی که مدیران از انواع روش های بودجه بندی سرمایه در برنامه های دراز مدت استفاده کرده اند، استفاده از چنین مدل هایی همیشه با تئوری مالی سازگاری نداشته است. بویژه، روش دوره برگشت سرمایه گفته می شود که از نظر تئوریک بی ربط و اشتباهی می باشد چون روش دوره برگشت سرمایه ساده توجهی به زمان ارزش پول و گردش های وجوه در فراتر از حداقل دوره زمانی نمی کند : معمولاً حداقل زمان اختیاری می باشد. ولو آنکه ما از روش دوره برگشت سرمایه تنزیل یافته استفاده می کنیم که به منظور حذف محدودیت های تحمیل شده از طریق نادیده گرفتن ارزش زمان پول اصلاح گردید، ما نتوانستیم مشکل نادیده گرفتن گردش وجوه را فراتر از حداقل زمان حل نماییم...

میتوانید از لینک ابتدای صفحه، مقاله انگلیسی را رایگان دانلود فرموده و چکیده انگلیسی و سایر بخش های مقاله را مشاهده فرمایید.