چکیده
هدف از کار انجام شده در اینجا، سنتز ماده ضد آتش فاقد هالوژن و دوستدار محیط زیست بر پایه فسفر برای کاربرد روی پلیپروپیلن بود. پلیپروپیلن در دمای اتاق به شدت آتشگیر است و تقریباً زغالی به جا نمیگذارد. ماده ضد آتش سنتزشده مقادیر شاخص حد اکسیژن (LOI) پلیپروپیلن را افزایش داده و همچنین از ریزش مذاب جلوگیری میکند. با این حال، مشاهده شد که مقاومت گسیختگی فیلامنت های پلیپروپیلن عمل شده، با افزایش غلظت ماده ضد آتش کاهش مییابد. پایداری گرمایی پلیپروپیلن نیز با افزایش دمای تخریب، افزایش مییابد.
فهرست مطالب
1- مقدمه
2- مواد و روشها
1-2-مواد
2-2 طرح واکنش
3-2- سنتز ترکیب ضدآتش
4-2-تهیه پلیپروپیلن ضدآتش
5-2- شناسایی و آزمایش پلیپروپیلن ضدآتش شده
3- نتایج و بحث
4- نتیجه گیری
1-مقدمه
مهمترین خاصیت پلیپروپیلن امکان کاربرد آن به صورت اشکال مختلف لیفی است. دمای ذوب پایین آن (C˚170-160) در بسیاری از مراحل تولید لایه های بیبافت مزیت مهمی به حساب میآید. ضد آتش کردن پلیپروپیلن به شدت سخت است. پلیپروپیلن خالص در دمای اتاق بسیار آتشگیر است و تقریبا هیچ زغالی به جا نمیگذارد. آتشگیری بالا و مقدار شاخص حد اکسیژن پایین (4/17)، کاربرد آن را در بسیاری از زمینه ها با محدودیت مواجه کرده است. زمانیکه مشتعل میشود، پلیپروپیلن با شعله بدون دود میسوزد و زغالی به جا نمیگذارد. همراه با سوختن، ریزش مذاب که خود عاملی خطرناک است نیز مشاهده میشود. بنابراین، عامل ضدآتش نه تنها باید باعث خاموش شدن آتش شود، بلکه باید از ریزش پلیمر نیز جلوگیری کند. به همین دلیل پلیپروپیلن ضدآتش شده برای توسعه در زمینه های مختلف مورد نیاز است.
ترکیبات هالوژندار به همراه تری اکسید آنتیموان به عنوان عامل تشدیدکننده، جزء مواد متداول برای ضدآتش کردن پلیپروپیلن است. با این حال، با توجه به جنبه های ایمنی و مشکلات زیست محیطی، استفاده از بعضی از این مواد به دلیل آزادسازی گازهای سمی و دودهای خورنده در حین سوختن محدود شده است. چیو و وانگ خواص ضدآتش پلیپروپیلن عمل شده با آمونیوم پلی فسفات را بررسی کردند...
میتوانید از لینک ابتدای صفحه، مقاله انگلیسی را رایگان دانلود فرموده و چکیده انگلیسی و سایر بخش های مقاله را مشاهده فرمایید.