چکیده

مشاهده عمل (AO) یک رویکرد امیداور کننده برای ارتقای فعال سازی ناحیه حسی و حرکتی قشر مغز  از طریق سیستم های نورن آینه ای است. ادغام مشاهده عمل  با رابط های کامپیوتر-مغز (BCI) برای کاربردهای توانبخشی عصبی، جذاب است. یکی از مهمترین مسائل مشاهده عمل مبتنی بر BCI ، تمییز زمانی که کاربر به صورت فعال با BCI تعامل می کند، یعنی حالت کنترل عمدی (IC) با زمانی که کاربر با BCI تعامل نمی کند، یعنی حالت کنترل غیر عمدی (NC) است. در این مطالعه، یک محرک بصری برای راه رفتن طراحی کردیم، که به شکل دنباله راه رفتن انسان بود، تا پاسخ پتانسیل برانگیخته بینایی حرکت حالت پایدار (SSMVEP) را در ناحیه بصری بدست آوریم. و یک شبکه عصبی کانولوشن (CNN) جهت تمییز حالت های کنترل عمدی و کنترل غیر عمدی پیشنهاد کردیم. نتایج نشان دادند که شبکه عصبی کانولوشن پیشنهادی  می تواند حالت های کنترل عمدی و غیر عمدی را تمییز دهد. علاوه بر این، ترکیب ویژگی توجه حاصل از ناحیه قدامی (پیشانی) و ویژگی های SSMVEP، یعنی یک رویکرد ترکیبی، هنگامی که طول پنجره زمانی بزرگتر از s2 بود، بهبود عملکر معنی داری را نسبت به فقط استفاده از ویژگی های SSMVEP نشان داد. و هنگام استفاده از رویکرد ترکیبی برای تمییز کنترل عمدی (IC) با کنترل غیر عمدی (NC)، دقت 91.94±6.20% بدست آمد.  

1-مقدمه

رابط های کامپیوتر-مغز (BCI) می توانند افراد را قادر کنند که با محیط خارجی مانند کامپیوتر یا سایر تجهیزات، بدون استفاده از گذرگاه های خروجی معمول اعصاب و ماهیچه های پیرامونی تعامل کنند...