چکیده
در حال حاضر، پیشرانه یک جزئی آمونیوم دی نیترامید (ADN)، نویدبخش ترین پیشرانه در میان تمامی پیشرانه های سبز است. در این مقاله، فرایند تجزیه و احتراق مخلوط های سه گانه بر پایه ADN برای پیشرانش به صورت عددی مورد مطالعه قرار می گیرد. مدل توزیع R-R برای مطالعه شرایط مرزی اولیه توزیع قطرات حاصل از برخورد افشانه بر روی یک توری سیمی بر پایه آزمایش PDA به کار گرفته می شود. برای شبیه سازی مشخصات انتقال گرما بین فازهای گاز – جامد از یک مدل محیط متخلخل دو دمایی در بستر کاتالیستی بهره گرفته می شود. یک مدل شیمی 7 واکنشی و 11 گونه ای برای مطالعه فرایندهای کاتالیستی و احتراق به کار می رود. توزیع نهایی دما، فشار و غلظت مولفه های مادی با استفاده از تراستر ADN بدست می آید. نتایج شبیه سازی انجام شده در مطالعه حاضر در توافق عالی با داده های تجربی پیشین هستند و مطالعات تراستر ADN بیانگر این هستند که عملیات حالت پایای خوبی در حال انجام است. آثار تخلخل و شار جرمی ورودی افشانه بر روی عملکرد تراستر با پیشرانه یک جزئی تحلیل شده اند. همچنین نتایج عددی نشان داده اند که با بزرگتر شدن شار جرمی ورودی، عملکرد تراستر بهتر می شود و تخلخل بستر کاتالیستی 0.5 می تواند بهترین عملکرد تراستر را ایجاد کند. این یافته ها را می توان به عنوان یک مرجع کلیدی برای طراحی و آزمایش تراستر پیشرانه های تک جزئی هوا-فضای غیرسمی به کار برد.
1-مقدمه
توسعه و به کار گیری سوخت های دوستدار محیط زیست، یک هدف مطلوب است [1-5]. در حوزه پیشرانش فضایی کنونی، پیشرانه یک جزئی هوا-فضای آمونیوم دی نیترامید (ADN) (NH4[N(NO2)2]) نویدبخش ترین پیشرانه در میان تمامی پیشرانه ها سبز است زیرا می توان آن را در مقایسه با پیشرانه متداول هیدرازین، عاری از آلودگی در نظر گرفت....