چکیده

معیار هوک - براون در سال 1980 برای ارائه ورودی برای طراحی حفاری‌های زیرزمینی در سنگ معرفی شده است. در این معیار، هم سنگ بکر و هم ناپیوستگی‌هایی مانند درزه‌ها را که با شاخص مقاومت زمین‌شناسی (GSI) مشخص می‌شوند، در یک سیستم جهت برآورد رفتار مکانیکی توده‌های سنگی نوعی در تونل‌ها، شیب‌ها و فونداسیون‌ها گنجانده شده‌اند. ناپیوستگیهای توده سنگ سبب کاهش خواص مقاومت و دگرشکلی سنگهای بکر حاصل از آزمون‌های آزمایشگاهی می‌شوند. معیار غیر خطی هوک - براون برای توده های سنگی به طور گسترده پذیرفته شده و در بسیاری از پروژه های سراسر جهان مورد استفاده قرار گرفته است. هرچند این معیار به طور کلی برآوردهای رضایت بخشی ارائه داده اما سئوالاتی در مورد محدودیت‌های کاربرد و بی‌دقتی‌های آن در ارتباط با کیفیت داده‌های ورودی وجود دارد. در این مقاله تغییرات اساسی نسبتاً اندکی برای این معیار مطرح شده است اما بسیاری از مسائل مربوط به استفاده آن مورد بحث قرار گرفته و مطالعات موردی برای نشان‌دادن کاربردهای عملی این معیار و سیستم GSI ارائه گردیده است.

1-مقدمه

معیار هوک-براون از نتایج تحقیقات مربوط به شکست شکننده سنگ های دست بکر توسط هوک (1965) و مطالعات مدل رفتار توده سنگ درزه‌دار توسط براون (1970) حاصل شده است....