چکیده

زمینه: درمان سنگ های صفراوی (BDS) تا حد زیادی به شرایط آناتومی بستگی دارد: با این وجود این که پیامد کله سیتکتومی به محلی که BDS در حین عمل کشف می شود بستگی دارد یا خیر هنوز مشخص نیست.

روش ها: یک مطالعه بر اساس ثبت جمعیتی که از اطلاعات حاصل از مرکز ثبت ملی سوئد در مورد جراحی سنگ صفرا و کلانژیوپانکراتوکرافی آندوسکوپیک رتروگرید (GallRiks) بود. 115084 کله سیستکتومی در فاصله ی سال های 2006 تا 2016 با اندیکاسیون کولیک صفراوی یا عوارض، وارد مطالعه شدند. پیامد جراحی بیماران BDS دیستال با کسانی که حداقل یک سنگ بالای محل تلاقی درخت صفراوی داشتند مورد مقایسه قرار گرفتند.

نتایج: 10704 بیمار با کرایتریای ورورد منطبق بودند. بیماران دارای سنگ بالای محل تلاقی 16% زمان جراحی طولانی تری داشتند و به طور قابل توجهی میزان عوارض حین عمل (OR 1.47)، پرفوریشن گات (OR 4.60) و کلانژیت (OR 1.96) بیشتری در مقایسه با بیماران BDS دیستال داشتند. بالاترین میزان کلیرانس (96%) که با نیاز به ERCP مجدد نشان داده می شود، صرف نظر از محل BDS، پس از ERCP حین عمل مشاهده شد.

نتیجه گیری: سنگ های واقع شده در بالای محل تلاقی ریسک عوارض بیشتری دارند. این یافته ها بر اهمیت انتخاب دقیق روش های بهینه برای برداشت BDS در طول جراحی تاکید می کند.