چکیده

وابستگی به اپیوم سلامت عمومی را در معرض خطراتی قرار می دهد که برخاسته از مورتالیتی و موربیدیتی مرتبط با آن است که به دلیل تصادفات، بیماری های عفونی و پیامد های اجتماعی جرم و بیکاری و دیگر عوارض است. مصرف اپیوم، حاد و مزمن، همچنین باعث افزایش وزن، عدم تنظیم قند خون و پاتولوژی دندانی می شود. مقالات تایید کننده ی ارتباط بین مصرف اپیوم و ایجاد ترجیح به مزه های شیرین مرور شد و ارتباط بیشتر با پاتولوژی دندانی، افزایش وزن و از دست رفتن کنترل قند خون مورد بررسی قرار گرفت. در این مقاله ما در مورد تاثیر مزه های شیرین روی سیستم اندوژن اپیوئیدی و نیز اهمیت بالینی آن برای آنالژزی و درمان بیمار وابسته به مشتقات اپیوم بحث کردیم.

1-مقدمه

وابستگی به مواد اپیوئیدی یک مسئله ی قابل توجه در زمینه ی سلامت عمومی است. تخمین زده می شود که 1 میلیون آمریکایی  در حال حاضر در ایالات متحده به هروئین معتاد هستند. موربیدیتی و مورتالیتی در ارتباط با استفاده ی داخل وریدی (HIV, Hepatitis C)، مسومیت ( تصادفات، اوردوز)، مصرف مزمن ( وابستگی) مواد اپیوئیدی می باشند. تحقیقات ارتباط بین مصرف اپیوئید و مصرف شکر و متابولیسم را در کیس های انسانی و حیوانی ثابت کرده اند. مقاله ی پیش رو بعضی کاربردهای بالینی این ارتباط روی موربیدیتی مصرف کنندگان اپیوئید مرور و بررسی می کند، از جمله مورادی که به پاتولوژی دندانی، ازفایش وزن و کنترل قند خون مرتبط هستند. مقالات شرح دهنده ی ویژگی های آنالژزیک شکر و ارتباط احتمال به سیستم اندوژن اپیوئید نیز مورد ارزیابی قرار می گیرند....