چکیده

میکروارگانیسم ها این توانایی قابل­ توجه را دارند که مقاومتشان در مقابل عامل­ های ضدمیکروبی افزایش می­یابد و این امر بر کارایی گروه محدود مواد ضدمیکروبی تاثیر نامطلوبی دارد و در حال تبدیل شدن به یک بحران بهداشتی عمومی وخیم است. این نگرانی در مورد بیماری­زاهای قارچی قابل­ توجه است که سبب ایجاد عفونت­های تهاجمی ویرانگری می­شود و گزینه­ های درمانی آن تنها به سه رده اصلی از داروهای ضدقارچی محدود می­شود. کمبود داروهای ضدقارچی که کارایی بالینی داشته باشند، تا اندازه­ ای به علت رابطه تکاملی نزدیک بین این بیماری­زاهای یوکاریوتی و میزبان­های انسانی آنهاست که این امر اهداف ویژه­ای را که باید برای درمان به کار گرفته شوند، محدود می­کند. این مقاله مروری، مکانیسم­ هایی را بیان می­کند که بیماری­ زاهای قارچی در انسان­ها بر اساس آن مکانیسم­ها، مقاومت خود را نسبت به داروهای ضدقارچی افزایش می­دهند و بدین طریق، بینش بالایی درباره چگونگی توسعه استراتژی­های دارویی جدید برای خنثی نمودن مقاومت دارویی و غلبه بر بیماری عفونی قارچی حاصل می­شود.

1-مقدمه

بیماری­زاهای قارچی، تاثیر بالایی بر بهداشت عمومی انسان، امنیت غذایی و تنوع زیستی دارند. پیشرفت پزشکی مدرن سبب بهبود درمان بیماری­های مختلف انسان شده است و شیوع بیماری­های قارچی را محدود ساخته است و در نتیجه، طول عمر انسان افزایش یافته است. بنابراین، بیماری­زاهای قارچی فرصت ­طلبانه دلیل اصلی مرگ­ومیر انسان شده ­اند، به ویژه افرادی که شرایط بهداشتی نامناسبی دارند یا درمان­ های سرکوب­ایمنی انجام می­دهند و نرخ مرگ­ومیر تقریباً 1.5 میلیون نفر در سال براورد شده است...