چکیده

شبکه های هوشمند، که در آن زیرساخت های سایبری به منظور استقلال و راندمان بالاتر پخش بار به کار می روند، نمونه های اولیه سیستم های زیربنایی مدرن هستند. زیرساخت های سایبری، پشتیبانی نظارت و تصمیم گیری را برای افزایش قابلیت اطمینان و کارایی سیستم ایجاد می کنند. این امر به دلیل آسیب پذیری به خرابی های تصادفی و حملات مخرب، به علت بیشترین ارتباط مجازی و فیزیکی می باشد. هر گونه خرابی می تواند به طور سریعتر و گسترده تر منتشر شود و به همین ترتیب، نتیجه امر می تواند قابلیت اطمینان را کاهش دهد. در این مقاله، معیارهای ارزیابی دو مرحله از عملیات شبکه هوشمند را توصیف می کنیم: مدت زمان قبل از وقوع خرابی و مرحله بازیابی بعد از یک خرابی ناگزیر. مورد اول با قابلیت اطمینان مشخص می شود، که براساس اطلاعات مربوط به خرابی های پشت سر هم مشخص می شود. دومی با استفاده از ارتجاعی محاسبه می شود که می تواند در مقایسه با استراتژی های بازیابی بهبود یابد. ما استفاده از این معیارها را به یک شبکه هوشمند بر اساس سیستم تست IEEE 9 با سه نشان می دهیم.

1-مقدمه

خاموشی های اخیر، نیاز بیشتر به اقدامات پیش بینی و ارزیابی قابلیت اطمینان شبکه های برق را نشان می دهد. در اوت 2003، خاموشی سراسری شمال شرقی، روی نزدیک به 50 میلیون مشتری در 7 ایالت ایالات متحده و انتاریو تاثیر گذاشت. تحقیقات دقیقی در مورد علت دقیق این خاموشی عوامل پیری زیرساخت ها، فقدان اطلاعات در زمان واقعی و پشتیبانی تشخیصی، تصمیم گیری محلی بدون در نظر گرفتن اتصال و خطای انسانی، باعث خرابی یک نیروگاه و خاموش شدن بیش از 100 نیروگاه شد ]1[…

میتوانید از لینک ابتدای صفحه، مقاله انگلیسی را رایگان دانلود فرموده و چکیده انگلیسی و سایر بخش های مقاله را مشاهده فرمایید.