چکیده

پس زمینه: دلسوزی یکی از اصول اخلاقی مهم برای تمامی متخصصان مراقبت های بهداشتی مخصوصا برای رشته پرستاری است. با این حال، درک و شناخت محدودی از عوامل ترغیب کننده پرستاران برای ارائه مراقبت دلسوزانه با اجرای روش های نوین مراقبت بهداشتی وجود دارد. بعلاوه، عرصه فرهنگی نیز بر نحوه ی ارائه مراقبت دلسوزانه توسط متخصصان مراقبت های بهداشتی تاثیر می گذارد .

اهداف و آرمان ها: هدف این مطالعه بررسی عوامل ترغیب کننده مراقبت دلسوزانه در طی فعالیت روزانه از دیدگاه خاص پرستاران ایرانی می باشد.

روش های تحقیق: مطالعه اکتشافی کیفی حاضر در چهار بیمارستان انجام شد. در این مطالعه، 16 پرستار از قسمت های مختلف انتخاب شدند. داده ها از طریق انجام مصاحبه های عمیق و حضوری گردآوری و برای تحلیل داده ها از روش تحلیل محتوا استفاده شد.

نتایج: موضوع- نهادینه سازی ظرفیت افراد برای ارائه مراقبت دلسوزانه که به عنوان مهم ترین موضوع عنوان شد شامل سه مقوله است: نظام ارزش ها و باور های فردی، تجربه بیمار و نقش الگوی مثبت دلسوزی.

نتایج: طرح کردن و ارتقا ظرفیت دلسوزی پرستاران از طریق حمایت سازمانی و آموزش حرفه ای و به موازات آن طریق استخدام پرستارانی محقق می شود که از انگیزه بالایی برای تسکین درد و رنج بیماران برخوردارند. چنین پیشنهاداتی به ارائه خدمات دلسوزانه با کیفیت بالا از طریق انجام روش های مراقبت بهداشتی کمک می کنند. بعلاوه، پرستاران می توانند با تبعیت از نظام ارزش ها و باور های منحصر به فرد خود و الگو گرفتن از همکاران برای اجرای روش های دلسوزانه، ظرفیت فردی خود را ارتقا دهند.

1-مقدمه

دلسوزی عموما به عنوان اولین اصل اخلاق مراقبت های بهداشتی برای متخصصان شناخته می شود. دلسوزی همچنین به عنوان اصل اخلاقی برای ارائه مراقبت با کیفیت بالا در نظر گرفته می شود. دلسوزی به سه شیوه تعریف می شود. Frampton و همکارانش دلسوزی را این چنین توصیف کردند. احساس ارتباط با درد و رنج تجربه شده توسط افراد که خود مستلزم آگاهی فردی از درد سایر افراد، بروز پاسخ اخلاقی به رنج شناخته شده و در نتیجه مراقبت کردن از فرد رنج دیده و بازگرداندن آسایش به او می باشد....