چکیده

بسیاری از بخش های کشور در سه دهه اخیر  زلزله را تجربه کرده اند. ناحیه ساحلی جنوب هندوستان با سونامی مواجه شده است. در سه زلزله اول، مشخص شد که بسیاری از سازه های آسیب دیده با شیوه های بنایی غیرمهندسی ساخته شدند. سازه های بنایی غیرمسلح آسیب پذیرترین ساختمان ها در حین زلزله می باشند. معمولاً این ساختمان ها برای بارهای قائم طراحی می شوند و چون سازه بنایی از مقاومت فشاری کافی برخوردار می باشد، تا زمانی که بارها بصورت قائم اعمال می گردند، خوب رفتار می کند. زمانی که یک سازه بنایی در معرض بارهای اینرسی جانبی در حین یک زلزله قرار می گیرد، دیوارها تنش های برشی و خمشی را بوجود می آورند. مقاومت سازه بنایی تحت این شرایط اغلب به چسبندگی بین آجر و ملات (یا سنگ و ملات) بستگی دارد که بسیار ضعیف است. این چسبندگی نیز در زمانی که ملات های آهکی یا ملات های گلی استفاده می شوند، بسیار ضعیف است. یک سازه بنایی نیز خواهد توانست برش تسلیم درون صفحه ای را تحمل کند مشروط بر اینکه نیروهای اینرسی در صفحه دیوار وارد شود. تسلیم برشی بصورت ترک های قطری ناشی از این امر مشاهده می شود. با این حال، خرابی فاجعه آمیز زمانی اتفاق   می افتد که دیوار، خمش برون صفحه ای را تجربه کند. این می تواند بام را فرو اندازد و آسیب بیشتری را بوجود آورد. ساختمان های بنایی با سقف بام های سبک همانند سقف بام های سفالی برای ارتعاشات برون صفحه ای آسیب پذیرترمی باشند. زیرا لبه فوقانی تغییرشکل های بزرگی را تجربه می کند. همواره بررسی رفتار ساختمان های بنایی پس از یک زلرله مفید واقع می شود تا بدین صورت هر بی کفایتی در طراحی مقاوم در برابر زلزله مشخص گردد. مطالعه انواع سازه های بنایی، عملکرد و الگوهای تسلیم آنها، به جوانب طراحی و ارائه جزئیات کمک نماید. در زلزله های قبلی، بسیاری از ساختمان های  R.C.C نیز دچار خرابی شده اند و بدلیل ساخت پرنقص غیرایمن شناخته شدند. بسیاری از دلایل دیگر، مسبب خرابی و آسیب اصلی به سازه های R.C.C می باشند. مرور آیین نامه ها نشان می دهد که 5 منطقه زلزله خیز در شبه قاره های هندوستان وجود دارد. اما نسخه تجدیدنظر این آیین نامه نشان دهنده 4 منطقه زلزله خیز می باشد. بخشی از گجرات در منطقه 5 واقع است که بیشترین شدت زلزله می باشد. بنابراین همانند مناطقی که در مرز گجرات –ماهاراشترا مانند ناسیک، دوله، نادوربار در منطقه زلزله خیز 3 واقع می باشند، منطقه 3 دومین بزرگترین منطقه زلزله خیز در هندوستان می باشد. بنابراین به نظر می رسد که یک ضرورت مبنی بر بازبینی سازه های RCC قدیمی (که احتمالاً دوره بهره برداری خود را طی کرده اند) در ناشیک و اطراف آن برای رفتار سازه ای جهت جلوگیری از ایجاد آسیب در آینده وجود داشته باشد.

این پروژه تنها یک کار مشابه کارهای قبلی نیست. یک ساختمان سالم، در قلب شهر ناشیک برای غلبه بر اختلالات آینده مقاوم سازی می شود. با توجه به بررسی های فیزیکی و آزمایشگاهی، نتیجه گرفته شد که ساختمان یا بایستی تخریب شود و یا بایستی با شیوه مناسب برای افزایش عمر بهره برداری آن مقاوم سازی گردد. بنابراین تصمیم گرفته شد که شیوه غلاف بندی ستون RCC بدلیل قابلیت و سهولت اجرای آن اجرا گردد. کلیه ستون ها اکنون در هر دو طبقه به طرزی مناسب غلاف بندی می شده، پاکت های بزرگ بتن که در طی آزمایش مورد بررسی قرار گرفته بودند، دوباره بتن ریزی شده، دال های مشکل دار کاملاً باز شده و آرماتورهای زنگ زده با آرماتور جدید به ازای هر آرماتور طراحی جایگزین شدند. هم چنین دال ها مجدداً با بتن آماده رده M25 از نو ساخته شدند.