الیاف از زمان های کتاب مقدس جهت تقویت ماتریس های شکننده (ترد) بکار رفته اند. به عنوان مثال کاه همراه با موی اسب با رس مخلوط شده برای ساختن آجر و کف بناها بکار می رفت. در فناوری مدرن، الیاف فولادی برای نخستین بار توسط Romualdi در دو مقاله منتشره در سال های 1693 و 1964 به عنوان مسلح کننده های پراکنده برای بتن پیشنهاد گردیدند. مفهوم الیاف های پراکنده در مصالح با اساس سیمانی بطور قابل ملاحظه ای شامل صدها کتاب، مقاله، بسیاری از پایان نامه ها و نیز کاربردها در ساختمان و سازه های مهندسی عمران درسراسر جهان توسعه یافته است

بعد از بیش از 40 سال، جالب خواهد بود که به بررسی و بازنگری وضعیت کنونی دانش و فناوری FRC پرداخت. تعادل میان موفقیت های بدست آمده و نیز کاستی ها مطمئنا" مثبت خواهد بود. دانش ما بر اساس راه حل های نظری و یافته های تجربی غنی و کاملا" وسیع است. روش های آزمون که از به اصطلاح کامپوزیت های با مقاومت بالا انتقال یافته اند بسیار موثراند. بهرحال کاربردهای علمی به آن اندازه که در ابتدا انتظار می رفت، متعدد و گسترده و در راستای آنچه که پیش بینی می شد نبوده اند.

در این مقاله، زمینه های اصلی کاربرد کامپوزیت های FRC بررسی شده و دیدگاههای آینده مورد بحث قرار می گیرند. بعد از یک مرور مختصر انواع مختلف الیاف ها و تکنیک های اعمال شده، مقداری به روش های محاسباتی و رویکردهای طراحی مصالح کامپوزیت پرداخته می شود. عدم کاربرد گسترده عملی FRC در مرحله ساخت و اجرا بیشتر بخاطر توسعه ناکافی استانداردهای مرتبط بر اساس مفاهیم عملکردی بوده است. همچنین باید ادغان نمود که هزینه تقویت با الیاف و عملیات فناوری مرتبط با آن مطمئنا" یک مانع در برابر کاربرد FRC در سازه های معمولی است. از سوی دیگر، درارتباط با کاربردهای موفق در سازه های مورد تقاضا، نیازهای بسیار ویژه ای ارضاء می شوند، که احتمالا" توسعه های آینده در این راستا خواهند بود.

-1مقدمه

بتن تا بحال مهمترین مصالح ساختمانی بوده و مصرف آن در تمام کشورها و نواحی کره ما در حال افزایش است. دلایل این امرمتعدد می باشند: اجزاء تشکیل دهنده آن در همه جا قابل دسترس اند و نسبتا" ارزان می باشند، تولید آن می تواند نسبتا" ساده باشد، کاربرد آن تنوع زیادی از ساختمان ها و کارهای زیر بنائی عمرانی را در بر می گیرد. به علاوه از حدود 30 سال گذشته توسعه آن به سمت جهات تازه ای میل نموده است: یعنی بتن های با عملکرد بالا (HPC). این نوع جدید از مصالح ساختمانی به عنوان "بتنی که در آن مشخصه های معینی جهت یک کاربرد و محیط خاص توسعه یافته اند" تعریف شده است.  این مشخصه ها شامل نه تنها مقاومت، بلکه دوام بهبود یافته، مقاومت افزایش یافته نسبت به عوامل مختلف خارجی، نرخ بالای گیرش، منظر بهتر و غیره اند. تنها عیب بتن، تردی و شکنندگی آن است یعنی مقاومت نسبتا" کم کششی و مقاومت ضعیف نسبت به باز شدگی ترک و انتشار آن. در توسعه مصالح شبه بتنی، تقویت با الیاف پراکنده نقش مهمی را بازی می نماید. از زمان های کتاب مقدس، یعنی تقریبا" 3500 سال پیش، مصالح ترد ساختمانی یعنی آجرهای رسی پخته شده در برابر آفتاب، با موی اسب، کاه و یا الیاف سایر گیاهان تقویت می شدند…

میتوانید از لینک ابتدای صفحه، مقاله انگلیسی را رایگان دانلود فرموده و چکیده انگلیسی و سایر بخش های مقاله را مشاهده فرمایید