این مقاله، توصیف مقایس ه­ای از روش­ های مختلف تعیین آرسنیک، آنتیموان و سلنیوم ارائه می­ دهد: روش ­های اسپکتروفتومتری، الکتروتجزیه­ ای (ولت امپرومتری)، تحلیل فعال سازی، فلوئورسانس اتمی و روش­ های پلاسمای القایی یا القاشده با میکروموج همراه با روش ­های آشکارسازی مختلف (طیف­سنجی جرمی یا تابش). این توصیف مبتنی بر داده ­های مقالاتی است  که حالت کنونی تعیین مقادیر فلزی در ماتریس­های مختلف را نشان می ­دهند. حدود تعیین مقدار تضمین شده در روش­های مختلف نیز مقایسه می­ شوند. بیشترین توجه، به ویژه در کاربرد روش ­های تولید پلاسما (معمولا ICP-MS)، به روش ­های ترکیبی جدایی کروماتوگرافی و آشکارسازی گزینشی معطوف شده است.

-1مقدمه

تعیین آرسنیک، آنتیموان و سلنیوم به کمک طیف ­سنجی جذب اتمی در مقاله پیشین توصیف شده است [1]. روش طیف­ سنجی اتمی جذب، نه تنها روش و نه بهترین روش برای تعیین آرسنیک، آنتیموان و سلنیوم است. بسته به نوع نمونه ­هایی که باید تحلیل شوند و غلظت ­های موردانتظار فلزاتی که باید تعیین شوند، روش­ های دیگر را می ­توان با همان میزان موفقیت اثبات کرد [2-6]…

میتوانید از لینک ابتدای صفحه، مقاله انگلیسی را رایگان دانلود فرموده و چکیده انگلیسی و سایر بخش های مقاله را مشاهده فرمایید