توجه عمده شرکت­ های توزیع برق در استفاده مقره ­های کامپوزیت در خطوط هوایی و پست ها برروی طول عمر مواد پلیمری استفاده شده در روکش مقره­ ها بوده است. در گذشته، معیار اصلی برای توسعه عایق کامپوزیت دستیابی به تخليه الكتريكي ناخواسته آلودگی و ماندگاری طولانی آنها بوده است. با این حال، استفاده از مقره­ های کامپوزیت نه تنها به مناطق بسیار آلوده محدود نمی ­شود بلکه تعداد زیادی در حال حاضر نیز در مکان های با شدت آلودگی کم نصب شده اند. مطالعه بلند مدت ماندگاری و دوام مقره کامپوزیت در محیط های تمیز، از اهمیت اساسی برخوردار است. کارهای اخیر در EPRI و STRI فعالیت ناشی از تخلیه آب به عنوان یک مکانیزم ماندگاری مهم در این محیط را شناسایی کرده است. این مقاله خلاصه یافته های تحقیقات گسترده انجام شده توسط این دو سازمان را برای تعیین حد عملی مجاز در میدان الکتریکی روی سطوح مقره برای اهداف طراحی را مورد بررسی قرار داده است. تحقیقات اولیه توسط EPRI برای تعیین آستانه میدان الکتریکی برای پدیده کرونا، (که در سال 1999 منتشر شد) بر اساس تست ­های ابعاد وسیع و کوچک و توسط هر دو سازمان برای اصلاح آستانه سطوح و تعیین تاثیر گسترش پارامترهای مقره مانند آب گریزی و از بین رفتن مشخصات عملکردی توسعه یافت. تاثیر پدیده کرونای ایجاد شده ناشی از تغییر وضعیت آب بر روی ماندگاری مقره نیز بر اساس تست­ های بازرسی خدمات، تست­ های سرعت بخشیدن به ماندگاری و تست ­های کارکرد طبیعی بررسی شده است. همچنین این مقاله بر روی نیازها و روش های مقیاس­ دهی درجه بندی حلقه­ های  مقره­ها نیز بحث کرده است.

1-مقدمه

از سال 1980 استفاده از مقره های کامپوزیت خط در سراسر جهان به سرعت در حال گسترش بوده است. یکی از بزرگترین امتیازات  در معقوله فروش این نوع مقره­ ها، به خصوص برای مقره ­­های ساخته شده از مواد آب گریز (HTM)، عملکرد برتر جرقه‌زنی در اثر آلودگی است. آب گریزی سطح این مواد مانع از تشکیل یک لایه مرطوب به هم پیوسته می ­شود که باعث کاهش نشتی جریان و در نتیجه کاهش خطر جرقه­ زنی ناشی از آلودگی می شود. تحقیقات در مورد دوام مقره ­های کامپوزیتی بنابر بررسی ­های اولیه در مورد عملکرد طولانی مدت تحت آلودگی شدید انجام شده است، به طوری که در این تحقیقات فرض بر این بوده است که تخلیه انرژیک باند خشک عامل اویله ماندگاری مقره­ بوده است...