تحمل پذیری خطا ، قابلیت اطمینان و در دسترس بودن در محاسبات ابری برای  اطمینان از صحت  و پایداری عملیات سیستم در مقابل خرابی ها، بسیار حیاتی می باشد. در این مقاله ، ما یک رویکرد برای ارزیابی  مکانیزم های تحمل پذیری خطا که در آنها  از تکنولوژی مجازی سازی به منظور  افزایش قابلیت اطمینان و در دسترس بودن سرویس های  مستقر در ماشین های مجازی یک ابر استفاده شده است ، را ارائه نموده ایم. در مقابل راه حل های موجود که خطاهارا مستقل از هم  فرض کرده اند ، ما رفتار خطای اجزای مختلف سرور ، شبکه و توزیع انرژی در یک زیرساخت محاسبه ابری معمولی ، ارتباط بین خطاهای مستقل و تاثیر هر یک از خطاها بر روی برنامه های کاربر را به عنوان فاکتورهای مهم در نظر گرفته ایم. ما این ارزیابی را به منظور مطالعه مکانیزم های تحمل پذیری خطا تحت مفاهیم گسترش یافته مختلف ، استفاده نموده ایم و آن را به عنوان پایه ای به منظور توسعه روشی جهت تشخیص و انتخاب مکانیزم هایی که مطابق با نیازهای تحمل پذیری خطا  برای کاربر باشد ، استفاده کرده ایم.

-1مقدمه

محاسبات ابری در حال دستیابی به محبوبیت بیشتری نسبت به سیستم های پردازش اطلاعات سنتی می باشد. این تکنولوژی مزایای بسیار خوبی از نظر مفاهیمی چون انعطاف پذیری در بدست آوردن و آزاد کردن منابع محاسبه ای در مواقعی که  مورد نیاز باشد ، در قالب یک روش مقرون به صرفه را ارائه می نماید. به همین دلیل ، این الگو به طور گسترده ای به ویژه جهت توسعه کاربردهایی با مقیاس و نیازمندیهای پردازشی و ذخیره سازی  بالا مورد استفاده قرار گرفت.

با توجه به محدودیت های اقتصادی ، زیرساخت های ابری اغلب با استفاده از اجزای مناسب و مفیدی ساخته شده اند و به همین دلیل سخت افزار ارائه شده از نظر مقیاس و شرایط ، در اصل برای [13] طراحی نشده است. علاوه بر این ، با توجه به پیچیدگی بسیار زیاد سیستم که با دقت بالایی نیز طراحی و مهندسی شده است ، مراکز داده ها مخصوصاً هنگامی که این مراکز در مکان های مختلف توزیع شده باشند ، در معرض تعداد زیادی از خطاها قرار دارند. میزان ریسک پذیری در سرویس های کاربر از زمانی که خطاها در مراکز داده ها و در خارج از محدوده سازمان کاربر قرار گرفته اند  به طور قابل توجهی تغییر یافته است …