به دليل اهميت منابع انساني در شركت‌ها،‌ سنجش (اندازه‌گيري) منابع انساني به طور فزاينده‌اي اهميت يافته است. اطلاعاتي كه سنجش منابع انساني ارائه مي‌كند، عامل مهمي براي مديريت عالي جهت مديريت كردن شركت است. از آنجا كه سنجش منابع انساني معمولاً به بخش منابع انساني واگذار مي‌شود، همچنين منبع بالقوه قدرت براي بخش منابع انساني در رابطه با مديريت عالي است. بر اساس نظريه وابستگي منابع، اين مقاله رابطه تبادلي مابين بخش منابع انساني و مديريت عالي را از طريق مطالعه مصاحبه تجربي، بررسي مي‌كند. نتايج نشان مي‌دهند كه سنجش منابع انساني به تخصصي‌سازي بخش منابع انساني و افزايش مشروعيت ادراك شده آن در شركت، كمك مي‌كند. بنابراين اين مقاله به تحقيقات در خصوص سنجش منابع انساني و بحث در مورد روابط تبادلي ميان سازماني، كمك مي‌كند.

1-مقدمه

از زمان تشخيص سرمايه انساني به عنوان عامل استراتژيك مهم براي موفقيت شركت، مديريت منابع انساني (HR) و فرايند منابع انساني اهميت يافته‌اند (De Saá-Pérez & García-Falcón، 2002). در آلمان، سنجش منابع انساني در دهه 1980 به عنوان واكنشي به فراخوان‌هاي بخش‌هاي منابع انساني جهت اتخاذ رويكردهاي مبني بر كسب و كار بيشتر، پديد آمد. اين كار شامل ارزيابي ارزش ايجاد شده بوسيله سرمايه انساني و مديريت فرايند منابع انساني و ابزارها در شرايط برنامه‌ريزي، كنترل و جهت‌دهي آنها به سمت موفقيت شركت، مي‌شود (Torrington، Hall، Taylor و Atkinson،‌ 2011، ص 664). بنابراين، هم منابعِ منابع انساني و هم مديريت منابع انساني به عنوان واحد سازماني، هدف سنجش منابع انساني هستند. سنجش منابع انساني از تصميمات شركت و مرتبط با منابع انساني، بوسيله ارائه اطلاعات و همچنين مبنايي براي توصيه‌ها، پشتيباني مي‌كند...