چکیده

آئین­ نامه­ های لرزه ­ای مدرن، تغییرشکل های غیرارتجاعی در مناطق اتلافی در طول زمین­ لرزه ­های طراحی را مجاز می دانند که موجب پذیرش حد مشخصی از آسیب در نواحی سازه ­ای مربوطه می ­شود. در چارچوب یک برنامه ای پژوهشی اروپایی­"­FUSEIS"، 2 سیستم مقاوم لرزه ­ای نوآورانه معرفی شدند و دستورالعمل های طراحی مربوطه، توسعه یافتند.  نخستین سیستم، با نام­FUSEIS1، متشکل از یک جفت ستون قوی با فاصله­ ی نزدیک است که توسط تعدادی از فیوزها به هم متصل شده­ اند. این سیستم، به FUSEIS1-1 که در آن، فیوزهای اتلافی، تیرها هستند و به FUSEIS1-2، که در آن فیوزها، پین های کوچکی هستند، تقسیم می­ شود. این مقاله، عملکرد لرزه­ ای ساختمان ها با سیستم های FUSEIS1-2 را گزارش می­ کند. این مقاله، نتایج تجزیه و تحلیل استاتیکی و دینامیکی غیرخطی مبتنی بر ویژگی های عناصر حاصل از آزمایشات را مورد بررسی قرار می­ دهد و توصیه­ های طراحی و عوامل رفتاری مناسبی ارائه می ­دهد. نتایج حاصل، عملکرد لرزه­ ای خوب سیستم را تحت بارگذاری لرزه ­ای و ظرفیت آن برای توسعه­ ی ویژگی های خودمرکزگرا تحت شرایط خاص را تأئید می­ کنند.

1-مقدمه

مقاومت لرزه­ ای ساختمان های فولادی، توسط انواعی از سیستم های سازه ­ای سنتی نظیر قاب های مقاوم خمشی، قاب های مهاربند هم گرا یا واگرا و دیوارهای برشی تأمین می­ گردد. تحت زمین­ لرزه­ های شدید، ممکن است چنین سیستم هایی متحمل خسارت قابل توجهی در عناصر سازه­ای اصلی خود که تعمیر آنها دشوار است، شوند. همچنین ممکن است دریفت (تغییرمکان های جانبی) پسماند بزرگی از خود نشان دهند که موجب ایجاد مشکلاتی در کاربری آنها پس از زلزله، مانند از دست رفتن قابلیت استفاده و هزینه­ های تعمیر بالا می­ شود...