چکیده

وجود نیاز برای تلاش ­های مدل­ سازی جامع که شرکت­ های زنجیره تامین را در سطح استراتژیک به طور گسترده ­ای جذب می­ کند، به وضوح توسط صنعت و اخیرا توسط دانشگاه ­ها شناخته شده است. تصمیم گیران استراتژیک نیازمند مدل های جامع برای هدایت آنها به سمت تصمیمات استراتژیک هستند که سودآوری کل زنجیره را افزایش می دهد. تعیین تنظیمات بهینه شبکه، سیاست های مدیریت موجودی، قراردادهای تامین، استراتژی توزیع، یکپارچه سازی زنجیره تامین، برون سپاری و تهیه استراتژی، طراحی محصول و فناوری اطلاعات نمونه های اولیه از تصمیمات استراتژیک هستند که سود آوری بلند مدت کل زنجیره تامین را تحت تاثیر قرار می دهند. در این اثر، ما یک روش پویایی سیستمی را به عنوان یک ابزار مدل سازی و تجزیه و تحلیل به جهت مسائل استراتژیک برای زنجیره تامین مواد غذایی اتخاذ می کنیم. یک دستورالعمل برای این روش و توسعه آن برای مدل سازی استراتژیک یک زنجیره تامین تکی و چند دوره ای ارائه شده است. در نتیجه، ما در عمق یک مسئله کلیدی از مدیریت استراتژیک زنجیره تامین، که از برنامه های ظرفیتی بلند مدت است، تجزیه و تحلیل را نیز انجام می دهیم. به طور خاص، سیاست های برنامه ریزی ظرفیت برای یک زنجیره تامین مواد غذایی با جریان ناپایدار و با توجه به محدودیت ها/ پارامترهای بازار بررسی می کنیم. در نهایت، انطباق روش توسعه یافته در یک شبکه چند رده ای از یک زنجیره تامین فست فودهای عمده در یونان نشان داده شده است.

-1مقدمه

مدیریت زنجیره تامین (SCM) در طول دهه ی گذشته هم توسط دانشگاهیان و هم فعالان صنعتی با افزایش شناخت مواجه شده است. با این حال، با وجود پیشرفت­ های قابل توجه و بهبود های چشمگیر در فناوری اطلاعات (IT)، نظم SCM همچنان ناتوان از بررسی رضایت بخش بسیاری از چالش های عملی دنیای واقعی است. یک دلیل کلیدی برای این نارسایی، وابستگی مشترک میان عملیات های مختلف و شرکای مستقل در سراسر زنجیره است، که تمامی مدل های نامعتبر سنتی را ارائه می کنند ( لاکوو، 2001؛ تایور، گانشان و ماگازین، 1999). در عوض، تصمیم گیران استراتژیک به مدل جامعی برای هدایت آنها در فرآیند تصمیم گیری نیاز دارند تا سود آوری کل زنجیره را افزایش دهند…